Jesteśmy interdyscyplinarnym, wolnym od wszelkich uprzedzeń oraz wiernym ideom humanizmu zespołem artystów, edukatorów i aktywistów społecznych definiowanym przez dewizę: „kultura edukacją silna”. Wierzymy, iż tylko całkowite sprzężenie tych dwóch dziedzin i ich wzajemne oddziaływanie na siebie zapewnią zrównoważony rozwój i zgodne współżycie całej ludzkości. Jako ludzie o szerokich horyzontach pragniemy skonsolidować nasze różnorodne zainteresowania, doświadczenia i pomysły tworząc wspólnie kreatywną platformę kształcenia kulturowego i kulturalnego, wsparcia rozwoju twórczości oraz życia społecznego.

Edukacja i kultura to wzajemnie przenikające się dziedziny, strategicznie istotne dla rozwoju środowiska społecznego człowieka. Im wyższy poziom, efektywność i mnogość form kształcenia kulturowego i kulturalnego, tym nie tylko bogatszą, różnorodniejszą oraz wartościowszą kulturę tworzymy, ale także stajemy się bardziej świadomymi jej odbiorcami i uczestnikami. A kultura? Ta jest częścią ludzkiej tożsamości i dziejowym testamentem, dlatego czujemy się zobowiązani do wniesienia naszego wkładu na rzecz jej rozwoju i propagowania. Poprzez szeroko zakrojone działania na różnych płaszczyznach dążymy między innymi do uzupełnienia formalnej oświaty innymi formami edukacji, wymiany kulturalnej w kraju i za granicą, przełamywania stereotypów kulturowych, kształcenia wzajemnego szacunku i tolerancji międzykulturowej oraz wsparcia i prowadzenia działalności twórczej.

Zdajemy sobie sprawę jak wyjątkową i istotną inwestycję w przyszłość stanowią młodzi ludzie, dlatego oprócz organizacji koncertów, warsztatów, szkoleń i inicjowania wszelkich działań artystycznych oraz naukowych kierowanych do odbiorców wszystkich grup wiekowych, trzon i ważny priorytet podejmowanych przez nas działań stanowi organizacja i realizacja odbywających się za granicą projektów edukacyjno-kulturowych (edukacji kulturowej) z językiem obcym dla grup szkolnych z Polski, projektów na terenie naszego kraju dla uczniów szkół zagranicznych, międzykulturowych wymian młodzieżowych oraz specjalnych projektów dla uczniów szkół artystycznych i chórów. Każde wydarzenie, w którym uczestniczą młodzi ludzie stanowi dla nas nowe wyzwanie, unikalne doświadczenie i motywację do wytężonej, kreatywnej pracy.

POSTANOWIENIA OGÓLNE

§1

1. Fundację stanowi Artur Łukawski, zwany dalej Fundatorem.

2. Fundacja przyjęła nazwę: Fundacja ARS PRO CULTURA.

3. Fundacja ARS PRO CULTURA, zwana dalej Fundacją, działa na podstawie Ustawy z dnia 6 kwietnia 1984 roku o fundacjach oraz postanowień niniejszego statutu.

§2

1. Siedzibą Fundacji jest miasto Łódź.

2. Terenem działania Fundacji jest obszar Rzeczypospolitej Polskiej.

3. Dla właściwego realizowania swych celów Fundacja może prowadzić działalność poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej.

4. Fundacja jest powołana na czas nieograniczony.

§3

1. Fundacja posiada osobowość prawną.

2. Fundacja może wchodzić w skład innych fundacji, spółek lub zrzeszeń.

3. Nadzór nad Fundacją sprawuje Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego.

§4

1. Fundacja używa pieczęci z nazwą skróconą Fundacja ARS PRO CULTURA i ze znakiem graficznym Fundacji.

2. Fundacja może dla celów współpracy z zagranicą posługiwać się tłumaczeniem nazwy w wybranych językach obcych.

CELE I DZIAŁANIA FUNDACJI

§5

Celami Fundacji są:

a) wymiana kulturalna w kraju i za granicą, obejmująca wszystkie kontynenty, rasy, religie, grupy etniczne i językowe,

b) przełamywanie stereotypów kulturowych,

c) wspieranie i prowadzenie działalności twórczej, obejmującej wszystkie typy i rodzaje działań w sferze kultury i na jej pograniczu,

d) działalność w zakresie nauki, oświaty, edukacji i wychowania, kształcąca wzajemny szacunek i tolerancję między kulturami,

e) wspieranie przedsiębiorczości i działalności gospodarczej w kraju i za granicą,

f) pomoc osobom i instytucjom, związanym z kulturą, nauką, historią, edukacją lub mediami,

g) poszukiwanie, zbieranie, gromadzenie, opracowywanie, upamiętnianie i upowszechnianie świadectw związanych z tradycją i kulturą narodową,

h) opieka, odnowa i rewitalizacja miejsc związanych z dziedzictwem historycznym i kulturowym,

i) nawiązywanie i utrzymywanie kontaktów oraz wspólnych inicjatyw ze stowarzyszeniami, środowiskami, organizacjami i instytucjami w kraju i za granicą,

j) prowadzenie działalności w zakresie kultury, literatury, muzyki, sztuki, filmu, mediów, internetu i fotografii,

k) promocja Rzeczypospolitej Polskiej za granicą,

l) popieranie wszechstronnego rozwoju społeczeństwa polskiego, a zwłaszcza działalności społecznej, informacyjnej, kulturalnej, naukowej, gospodarczej i oświatowej na rzecz rozwoju rynku, demokracji i tolerancji w Polsce oraz zbliżenia narodów i państw Europy i innych kontynentów.

§6

Fundacja realizuje swoje statutowe cele w szczególności poprzez:

a) przygotowywanie, organizowanie i prowadzenie konkursów, koncertów, sympozjów, konferencji, wystaw, spotkań, odczytów, festiwali, przeglądów, debat, imprez, warsztatów i kursów,

b) współpracę z instytucjami i organizacjami polskimi oraz zagranicznymi, których cele i działania są zbliżone do celów Fundacji,

c) organizowanie i sprawowanie patronatu nad imprezami o charakterze kulturalnym, których tematyka mieści się w ramach celów statutowych organizacji Fundacji ARS PRO CULTURA,

d) prowadzenie działalności gospodarczej, której dochody są przeznaczone na wspieranie działalności statutowej,

e) działalność kulturalną,

f) działalność w zakresie oświaty,

g) promocję działań wspierających statutowe cele Fundacji,

h) badania naukowe i prace rozwojowe w dziedzinie nauk społecznych i humanistycznych,

i) produkcję filmów,

j) działalność wydawniczą, obejmującą książki, czasopisma, wydawnictwa okolicznościowe, płyty CD, DVD i inne nośniki dźwięku i obrazu,

k) produkcję oraz wspieranie produkcji filmów dokumentalnych i fabularnych oraz video, audycji radiowych, nagrań muzycznych oraz publikacji związanych z celami Fundacji,

l) inne działania sprzyjające rozwojowi statutowych celów organizacji,

m) angażowanie w ramach wolontariatu dzieci, młodzieży i dorosłych w projekty Fundacji,

n) współpracę z administracją państwową, samorządami lokalnymi, organizacjami pozarządowymi, organizacjami gospodarczymi oraz innymi instytucjami.

DZIAŁALNOŚĆ FUNDACJI

§7

Fundacja może prowadzić działalność gospodarczą w kraju i za granicą wyłącznie jako dodatkową w stosunku do działalności pożytku publicznego.

Działalność gospodarcza może być prowadzona w rozmiarach służących realizacji celów statutowych.

Przed rozpoczęciem działalności gospodarczej w danym zakresie, Fundacja uzyska wymagane zezwolenie, koncesję lub upoważnienia, jeżeli będzie to wymagane przepisami prawa.

Zyski z działalności gospodarczej przeznaczone są na działalność statutową.

Działalność gospodarcza Fundacji:

13.30.Z Wykończanie wyrobów włókienniczych

18.12.Z Pozostałe drukowanie

18.13.Z Działalność usługowa związana z przygotowywaniem do druku

18.20.Z Reprodukcja zapisanych nośników informacji

52.21.Z Działalność usługowa wspomagająca transport lądowy

55.10.Z Hotele i podobne obiekty zakwaterowania

55.20.Z Obiekty noclegowe turystyczne i miejsca krótkotrwałego zakwaterowania

55.30.Z Pola kempingowe (wyłączając pole dla pojazdów kempingowych) i pola namiotowe

55.90.Z Pozostałe zakwaterowanie

58.11.Z Wydawanie książek

58.13.Z Wydawanie gazet

58.14.Z Wydawanie czasopism i pozostałych periodyków

58.19.Z Pozostała działalność wydawnicza

59.11.Z Działalność związana z produkcją filmów, nagrań wideo i programów telewizyjnych

59.12.Z Działalność postprodukcyjna związana z filmami, nagraniami wideo i programami telewizyjnymi

59.13.Z Działalność związana z dystrybucją filmów, nagrań wideo i programów telewizyjnych

59.14.Z Działalność związana z projekcją filmów

59.20.Z Działalność w zakresie nagrań dźwiękowych i muzycznych

60.10.Z Nadawanie programów radiofonicznych

60.20.Z Nadawanie programów telewizyjnych ogólnodostępnych i abonamentowych

62.01.Z Działalność związana z oprogramowaniem

68.10.Z Kupno i sprzedaż nieruchomości na własny rachunek

68.20.Z Wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi

70.21.Z Stosunki międzyludzkie (public relations) i komunikacja

70.22.Z Pozostałe doradztwo w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej i zarządzania

72.20.Z Badania naukowe i prace rozwojowe w dziedzinie nauk społecznych i humanistycznych

73.11.Z Działalność agencji reklamowych

73.12.A Pośrednictwo w sprzedaży czasu i miejsca na cele reklamowe w radio i telewizji

73.12.B Pośrednictwo w sprzedaży miejsca na cele reklamowe w mediach drukowanych

73.12.C Pośrednictwo w sprzedaży miejsca na cele reklamowe w mediach elektronicznych (Internet)

73.12.D Pośrednictwo w sprzedaży czasu i miejsca na cele reklamowe w pozostałych mediach

74.10.Z Działalność w zakresie specjalistycznego projektowania

74.20.Z Działalność fotograficzna

74.90.Z Pozostała działalność profesjonalna, naukowa i techniczna, gdzie indziej niesklasyfikowana

77.11.Z Wynajem i dzierżawa samochodów osobowych i furgonetek

77.12.Z Wynajem i dzierżawa pozostałych pojazdów samochodowych, z wyłączeniem motocykli

77.21.Z Wypożyczanie i dzierżawa sprzętu rekreacyjnego i sportowego

77.29.Z Wypożyczanie i dzierżawa pozostałych artykułów użytku osobistego i domowego

77.39.Z Wynajem i dzierżawa pozostałych maszyn, urządzeń oraz dóbr materialnych, gdzie indziej niesklasyfikowane

79.11.A Działalność agentów turystycznych

79.11.B Działalność pośredników turystycznych

79.12.Z Działalność organizatorów turystyki

79.90.A Działalność pilotów wycieczek i przewodników turystycznych

79.90.B Działalność w zakresie informacji turystycznej

79.90.C Pozostała działalność usługowa w zakresie rezerwacji, gdzie indziej niesklasyfikowana

82.11.Z Działalność usługowa związana z administracyjną obsługą biura

82.19.Z Wykonywanie fotokopii, przygotowywanie dokumentów i pozostała specjalistyczna działalność wspomagająca prowadzenie biura

82.30.Z Działalność związana z organizacją targów, wystaw i kongresów

84.12.Z Kierowanie w zakresie działalności związanej z ochroną zdrowia, edukacją, kulturą oraz pozostałymi usługami społecznymi, z wyłączeniem zabezpieczeń społecznych

84.13.Z Kierowanie w zakresie efektywności gospodarowania

84.21.Z Sprawy zagraniczne

85.41.C Placówki doskonalenia nauczycieli

85.51.Z Pozaszkolne formy edukacji sportowej oraz zajęć sportowych i rekreacyjnych

85.52.Z Pozaszkolne formy edukacji artystycznej

85.59 A Nauka języków obcych

85.59.B Pozostałe pozaszkolne formy edukacji, gdzie indziej niesklasyfikowane

85.60.Z Działalność wspomagająca edukację

90.01.Z Działalność związana z wystawianiem przedstawień artystycznych

90.02.Z Działalność wspomagająca wystawianie przedstawień artystycznych

90.03.Z Artystyczna i literacka działalność twórcza

90.04.Z Działalność obiektów kulturalnych

91.01.A Działalność bibliotek

91.01.B Działalność archiwów

91.02.Z Działalność muzeów

91.03.Z Działalność historycznych miejsc i budynków oraz podobnych atrakcji turystycznych

93.13.Z Działalność obiektów służących poprawie kondycji fizycznej

93.29.Z Pozostała działalność rozrywkowa i rekreacyjna

94.11.Z Działalność organizacji komercyjnych i pracodawców

94.12.Z Działalność organizacji profesjonalnych

94.20.Z Działalność związków zawodowych

94.99.Z Działalność pozostałych organizacji członkowskich, gdzie indziej niesklasyfikowana

96.04.Z Działalność usługowa związana z poprawą kondycji fizycznej

96.09.Z Pozostała działalność usługowa, gdzie indziej niesklasyfikowana.

MAJĄTEK FUNDACJI

§8

1. Fundacja odpowiada za swoje zobowiązania całym swym majątkiem.

2. Majątek Fundacji stanowi fundusz założycielski w kwocie 2000,00 złotych z wyodrębnioną kwotą 1000,00 złotych na potrzeby działalności gospodarczej.

3. Majątek Fundacji stanowią środki finansowe, fundusze, ruchomości i nieruchomości, prawa majątkowe i inne mienie nabyte przez Fundację w toku jej działalności.

4. Majątek Fundacji mogą tworzyć:

a) darowizny, dotacje, spadki i zapisy od osób fizycznych, prawnych, krajowych i zagranicznych,

b) subwencje osób prawnych,

c) odsetki bankowe i inne dochody kapitałowe,

d) dochody z majątku ruchomego i nieruchomego,

e) dochody ze zbiórek, aukcji, loterii, imprez publicznych organizowanych przez Fundację lub na jej rzecz,

f) środków finansowych, papierów wartościowych, nieruchomości i ruchomości

nabytych przez Fundację w toku jej działaniach,

g) sponsoring podmiotów gospodarczych,

h) prawa majątkowe, pożyczki i dochody z tych praw,

i) dochody z działalności gospodarczej Fundacji.

ORGANY FUNDACJI

§ 9

1. Organami Fundacji są:

a) Zarząd Fundacji.

§ 10

1. Zarząd kieruje Fundacją i reprezentuje ją na zewnątrz.

2. Do zadań Zarządu należy w szczególności:

a) uchwalenie i realizacja planów zgodnych z celami Fundacji,

b) uchwalenie rocznych planów finansowych Fundacji,

c) zarządzanie majątkiem Fundacji,

d) sporządzenie sprawozdań z działalności Fundacji,

e) przyjmowanie darowizn, spadków, subwencji, dotacji, zapisów,

f) zarządzanie wielkością zatrudnienia pracowników oraz ustalenie ich wynagrodzenia,

g) podejmowanie decyzji o przystępowaniu do spółek, zrzeszeń i innych organizacji oraz o ich tworzeniu,

h) podejmowanie decyzji o połączeniu z inną organizacją,

i) podejmowanie decyzji o likwidacji Fundacji,

j) podejmowanie decyzji o przyznawaniu odznak, medali honorowych i przyznawaniu ich wraz z innymi nagrodami i wyróżnieniami, osobom fizycznym i prawnym zasłużonym dla Fundacji,

k) podejmowanie decyzji w pozostałych sprawach nie ujętych w statucie.

3. Decyzje są podejmowane w formie uchwał Zarządu zwykłą większością głosów w obecności przynajmniej połowy Członków Zarządu, przy poparciu Prezesa lub Wiceprezesa, jeżeli dalsze postanowienia statutu nie stanowią inaczej; w razie równej liczby głosów decyduje głos Prezesa Zarządu.

4. Gdy Zarząd składa się z dwóch osób decyzje podejmowane są w obecności obu Członków Zarządu. W przypadku rozbieżności decyduje głos Prezesa Zarządu.

5. Fundator powołuje na Prezesa Zarządu Artura Łukawskiego i na Wiceprezesa Zarządu Artura Michalskiego na czas nieokreślony.

6. Zarząd Fundacji składa się z 1-5 Członków Zarządu w tym Prezesa i Wiceprezesa. Prezes i Wiceprezes powoływani są na swoje funkcje w Zarządzie na czas nieokreślony. Pozostałe osoby powoływane są na funkcje Członków Zarządu również na czas nieokreślony.

7. Wybór członka Zarządu w miejsce osoby, która przestała pełnić tę funkcję lub dla rozszerzenia składu Zarządu następuje na mocy jednomyślnej uchwały Prezesa, Wiceprezesa i pozostałych Członków Zarządu.

8. Członkiem Zarządu Fundacji nie mogą być osoby skazane prawomocnym wyrokiem za przestępstwo umyślne, ścigane z oskarżenia publicznego lub przestępstwo skarbowe.

9. Posiedzenie Zarządu odbywa się w miarę potrzeb, jednak nie rzadziej niż raz na kwartał.

10. Posiedzenia Zarządu zwołuje Prezes lub Wiceprezes z własnej inicjatywy lub na wniosek innego Członka Zarządu, przesyłając informację o terminie pocztą elektroniczną na wskazany przez każdego Członka Zarządu adres elektroniczny, najpóźniej tydzień przed planowanym terminem posiedzenia.

11. O posiedzeniu muszą być powiadomieni wszyscy Członkowie Zarządu.

12. Członkowie Zarządu mogą być zatrudnieni przez Fundację na podstawie umowy cywilnoprawnej lub umowy o pracę.

13. Mandat Członka Zarządu wygasa z chwilą:

a) pisemnego zrzeczenia się funkcji,

b) śmierci,

c) skazania prawomocnym wyrokiem za popełnione przestępstwa,

d) odwołania z pełnionej funkcji.

14. W przypadku prowadzenia przez Członka Zarządu działalności sprzecznej z interesami Fundacji lub utrudniania przez Członka Zarządu prac Fundacji, Członek Zarządu:

a) jest odwoływany przez Zarząd w wyniku głosowania zwykłą większością głosów przy obecności wszystkich Członków Zarządu oraz przy obopólnej zgodzie Prezesa i Wiceprezesa Zarządu,

b) może być odwołany bez jego obecności jedynie w sytuacji, w której nie stawił się na trzech kolejnych zebraniach dotyczących jego odwołania, o których był powiadomiony drogą elektroniczną na wskazany przez siebie adres.

15. Prezes i Wiceprezes nie mogą być odwołani ze swoich funkcji.

16. W przypadku rezygnacji z funkcji, Prezes lub Wiceprezes powołuje na swoje stanowisko kolejną osobę w formie uchwały.

§ 11

1. Oświadczenia woli w imieniu Fundacji składają jednoosobowo Prezes lub Wiceprezes Zarządu.

2. Zarząd może ustanowić i odwołać pełnomocników działających w granicach umocowania do dokonywania czynności prawnych w zakresie praw i obowiązków majątkowych Fundacji oraz reprezentowania Fundacji przed sądami i organami administracyjnymi w zakresie określonym w pełnomocnictwie.

ZMIANA STATUTU

§ 12

1. Zmiana statutu Fundacji leży wyłącznie w kompetencjach Zarządu Fundacji.

2. Zmiana statutu następuje większością 2/3 głosów Zarządu Fundacji przy poparciu Prezesa i Wiceprezesa przy obecności wszystkich Członków Zarządu.

POSTANOWIENIA KOŃCOWE

§ 13

1. Fundacja może ustanawiać odznaki, medale honorowe i przyznawać je wraz z innymi nagrodami i wyróżnieniami, osobom fizycznym i prawnym zasłużonym dla Fundacji. Decyzje w tej sprawie podejmuje Zarząd zwykłą większością głosów przy obecności przynajmniej połowy Członków Zarządu i poparciu Prezesa lub Wiceprezesa.

2. Fundacja może połączyć się z inną fundacją dla efektywniejszego urzeczywistnienia swoich celów. O połączeniu decyduje Zarząd Fundacji na drodze jednomyślnej uchwały przy obecności wszystkich Członków Zarządu.

3. Fundacja nie może się połączyć z inną fundacją, jeżeli w wyniku tej czynności nastąpi zmiana celów Fundacji.

4. Decyzje o przystąpieniu do spółek, zrzeszeń i innych organizacji oraz o ich utworzeniu podejmuje Zarząd na drodze jednomyślnej uchwały przy obecności wszystkich Członków Zarządu.

§ 14

1. Decyzję o likwidacji Fundacji podejmuje Zarząd w drodze jednomyślnej uchwały przy obecności wszystkich Członków Zarządu.

2. Likwidację Fundacji przeprowadza Zarząd lub wybrany przez niego Likwidator.

3. Jeżeli po likwidacji Fundacji pozostaną środki finansowe oraz rzeczowe, zostaną one przekazane wyznaczonym przez Zarząd organizacjom pożytku publicznego, których cele statutowe zbliżone są do celów Fundacji.

§ 15

1. W sprawach nieuregulowanych niniejszym statutem mają zastosowanie przepisy prawa obowiązującego Rzeczpospolitej Polskiej.

WEJŚCIE W ŻYCIE

§16

1. Statut został przyjęty Uchwałą Fundatora z dnia 7 marca 2019.

2. Statut wchodzi w życie z dniem rejestracji w Krajowym Rejestrze Sądowym.

Artur Dawid Łukawski

Prezes Zarządu

www.facebook.com/adlukawski

www.instagram.com/arturdawidlukawski

Absolwent Akademii Muzycznej im. Grażyny i Kiejstuta Bacewiczów w Łodzi. Perkusista udzielający się w wielu projektach zróżnicowanych stylistycznie. Wykonuje muzykę poważną, współczesną, jazz, funk, rock, pop, poezję śpiewaną. Współpracował z różnymi artystami łódzkiej sceny muzycznej (m.in. Filharmonia Łódzka im. Artura Rubinsteina, Teatr Nowy im. Kazimierza Dejmka, Artur Gotz – płyta „Mężczyzna prawie idealny”, Caat Trio, Przejście, Sin City Swing Band, Big Band Akademii Muzycznej w Łodzi, Chcę do nieba. Leningrad-Łódź i inne). Uczestniczył w nagraniach muzyki do filmów i etiud filmowych (m.in. „Ida” Pawła Pawlikowskiego, 2013). Obok wykonawstwa zajmuje się także kompozycją, a inspiracji dla swych muzycznych działań poszukuje w sztukach plastycznych, literaturze i naukach humanistycznych. Od 2017 roku działający jako edukator w sferze edukacji nieformalnej i pozaformalnej. Założyciel działającej od marca 2019 roku Fundacji Ars Pro Cultura realizującej poprzez szerokie spektrum projektów edukacji kulturalnej i kulturowej ideę Fundatora: „kultury edukacją silnej”.

(fot. Artur Dawid Łukawski)

dr Julianna Siedler-Smuga

www.juliannasiedler.pl

www.facebook.com/juliannakamilasiedler

www.instagram.com/julianna_kamila

www.facebook.com/DalbergiaDuo

 www.dalbergiaduo.com

www.instagram.com/dalbergiaduo

W czerwcu 2017 otrzymała tytuł doktora sztuk muzycznych, pracując pod kierunkiem prof. Grzegorza Jurczyka. W sierpniu 2018 ukończyła z wyróżnieniem kierunek Percussion Theater na LUCA Lemmensintitute w Leuven (Master in de Muziek), Belgia, w klasie C. C. Lina. W czerwcu 2014 roku ukończyła studia magisterskie (Master in de Muziek) w klasie marimby prof. L. Alberta i C. C. Lin w Królewskim Konserwatorium w Antwerpii, w Belgii, a w 2012 ukończyła z wyróżnieniem Akademię Muzyczną im. G. i K. Bacewiczów w Łodzi, otrzymując tytuł magistra sztuki, w klasie perkusji prof. U. Bereźnickiej – Pniak i dr P. Pniaka. W roku 2011 w ramach programu Erasmus kształciła się w Królewskim Konserwatorium w Brukseli, pod okiem profesorów: G. Franҫois, B. Quartier oraz B. Bouckaerta.

Julianna nieustannie doskonali swoje umiejętności na mistrzowskich kursach w Polsce i zagranicą, pracując pod okiem wybitnych profesorów m.in. K. Abe, N. J. Živkovič, K.Myćka, B.Johnston, S.Stayonov, Tchiki Duo. Współpracuje z kompozytorami muzyki współczesnej m.in. A.Zagajewski, M.Śniady, K.Krzewiński, N.Fukuoka, S.Lewy, R.Mateja, P.Peszat oraz wykonuje nowe utwory podczas festiwali muzyki współczesnej m.in. sesji Musica Moderna, Musica Privata, Festiwalu Muzyki Współczesnej w Brnie, Kamermuziek Festival w Antwerpii, Umami Live Berlin, Percussion Friends Amsterdam, Scena Robocza w Łodzi, Kolory Polski Filharmonii Łódzkiej.

W 2013 roku została półfinalistką w Międzynarodowym Konkursie Marimbowym w Opolu; jako reprezentantka łódzkiej uczelni wzięła udział w konkursie o stypendium Yamaha 2013, a w 2014 przeszła preeliminacje do Międzynarodowego Konkursu Marimbowego w Bamberg. Współpracuje z profesjonalnymi orkiestrami, m.in.: Orkiestrą Kameralną Polish Camerata (jako kotlistka), Orkiestrą Filharmonii Łódzkiej, Orkiestrą Opery Bałtyckiej, Orkiestrą Teatru Wielkiego w Łodzi, Orkiestra Filharmonii Kaliskiej, Płocką Orkiestrą Symfoniczną, Polską Orkiestrą Sinfonią Iuventus, grając pod batutą znamienitych dyrygentów, m.in. K.Bumanna, A.Wita, D. Raiskina, M. Nesterowicza, A. Boreyko, J. M. Florêncio. Od listopada 2017 współpracuje również z Warszawską Operą Kameralną i orkiestrą barokową – Musicae Antiquae Collegium Varsoviense.

W latach 2014 – 2017 współtworzyła duet marimbowy Equilibri Duo wraz z Tzu – Chun Amber Chen, a od 2017 roku działa razem z dr Anną Rutkowską jako Dalbergia Duo – jedyny żeński duet marimbowy w Polsce. Duet ma na swoim koncie liczne koncerty festiwalowe wraz z prawykonaniami utworów skomponowanych na ich zamówienie. Do ich ważniejszych koncertów można zaliczyć występy w ramach: II Agora Actual Percussio w Xabii, w Hiszpanii, 3rd Doctors in Performance w Wilnie, Seminarium Perkusyjne 2018 w Akademii Muzycznej im. F. Nowowiejskiego w Bydgoszczy, XII Międzynarodowy Festiwal Muzyki Perkusyjnej Źródła i inspiracje w Krakowie, 14. Mózg Festiwal w Bydgoszczy, Sesję Naukowo – Artystyczną Musica Moderna w Akademii Muzycznej im. G. i K. Bacewiczów w Łodzi, koncert inauguracyjny 3. Ogólnopolskiego Festiwalu Muzyki Kameralnej Dialogi w Ozorkowie, 48. Poznańska Wiosna Muzyczna, International Katarzyna Mycka Marimba Academy 2019 w Gdańsku, International Marimba Theodor Milkov Summer Camp 2019, Grecja. Dalbergia Duo jest laureatem I nagrody na International Masters Competition for Music Teachers, II nagrody na North Competition w Sztokholmie, II nagrody na IMKA International Music Competition w Sarajewie oraz rekomendacji Fundacji Muzyki Polskiej za wyróżniającą się interpretację polskiej kompozycji. W listopadzie 2019 roku ukazała się debiutancka płyta zespołu – Korzenie.

W 2016 artystka nagrała płytę kameralną słuchowiska autorstwa Suavasa Lewego: Dźwiękowa historia Łodzi, a w 2018 w nieco poszerzonym składzie – Rewolucja 1905: Niech się niesie ten siostrzany śpiew.

Od roku 2014 Julianna prowadzi również działalność pedagogiczną. W latach 2015 – 2019 działała w Stowarzyszeniu Pedagogów Perkusistów, a od 2015 do chwili obecnej działa Międzynarodowym Stowarzyszeniu Marimbowym – Marimba Festiva. Od 2013 regularnie prowadzi warsztaty marimbowe dla uczniów i studentów szkół i uczelni muzycznych (ostatnie: Spotkania marimbowe 2019 i 2017, których jest współorganizatorem).

Julianna aranżuje muzykę dla swoich potrzeb, a także tworzy oprawę muzyczną do występów dramatycznych i spektakli teatralnych.

(fot. HaWa)

Lucjan Wesołowski

Absolwent wydziału filologii polskiej Uniwersytetu Łódzkiego. Muzyk – kompozytor i multiinstrumentalista. Jego muzyka instrumentalna została nagrana na 33 CD, wydanych ponad 40 razy w Polsce, we Włoszech, na Węgrzech i w USA. Autor muzyki do 8 spektakli teatralnych oraz ścieżek dźwiękowych do programów TV i 6 DVD z kursami jogi wydanych w USA. Gra na gitarze, sitarze (indyjski instrument strunowy), gitarze basowej, fletach bambusowych, bębnach afrykańskich i arabskich (djembe, darabuka) oraz na różnych etnicznych instrumentach strunowych (buzuki, saz, oud, czonguri, panduri, esraj itd.). Komponuje i wykonuje piosenki (główna nagroda na festiwalu „Śpiewajmy Poezję” w Olsztynie w roku 1984). Spędził ponad rok w ośrodkach jogi i buddyjskich w Indii, Niemczech, Włoszech i Polsce. W roku 1991 został członkiem honorowym włoskiego stowarzyszenia muzykoterapeutów „Societa’ Italiana di Musicoterapia Immaginativa”. Prowadzi warsztaty rozwoju osobistego. Publicysta portalu „Przegląd Dziennikarski”. W roku 2018 krakowskie wydawnictwo „Miniatura” wydało zbiór jego tekstów piosenek i wierszy, zatytułowany „Ptakom śpiewam o wolności”.

(fot. StudioQla)

Paulina Adamowska

www.instagram.com/paulina_adamowska

www.behance.net/paulina_adamowska

Studentka Wydziału Grafiki i Malarstwa Akademii Sztuk Pięknych im. Władysława Strzemińskiego w Łodzi. Zajmuje się głównie ilustracją, którą wykorzystuje w różnych dziedzinach projektowania graficznego. Laureatka wielu konkursów graficznych (m.in. ArtInPost – I Nagroda) oraz uczestniczka warsztatów (Warsztaty Kultury w Lublinie), licznych targów sztuki (m.in. w Łodzi, Gdańsku i Warszawie) oraz wystaw (Centrum Sztuki Współczesnej w Toruniu, Muzeum Książki Artystycznej w Łodzi, wystawa pokonkursowa „Euroshorts” w Gdańsku, wystawa pokonkursowa „Euroshorts” w Gdańsku, wystawa pokonkursowa w Dydo Poster Gallery w Krakowie, Galeria Przedpokój w Łodzi). Talent oraz indywidulany styl artystki są dostrzegane i doceniane nie tylko przez znawców sztuki czy organizatorów imprez branżowych, ale coraz częściej także przez świat biznesu i odbiorców komercyjnych. Paulina uwielbia psy, przyrodę i podróże, a przy pracy twórczej lubi posłuchać stylowego jazzu.

Wszystkie grafiki, które można podziwiać na niniejszej stronie są autorstwa Pauliny Adamowskiej!!! 🙂 🙂 🙂

 

Standardy ochrony dzieci w Fundacji Ars Pro Cultura

Standardy ochrony dzieci  stanowią realizację obowiązku prawnego dot. wprowadzenia standardów ochrony małoletnich (ustawa z dnia 13 maja 2016 r. o przeciwdziałaniu zagrożeniom przestępczością na tle seksualnym i ochronie małoletnich – Dz. U. z 2024 r. poz. 560).

Naczelną zasadą wszystkich działań podejmowanych przez pracowników fundacji jest działanie dla dobra dziecka i w jego najlepszym interesie. Każdy pracownik traktuje dziecko z szacunkiem oraz uwzględnia jego potrzeby. Niedopuszczalne jest stosowanie wobec dziecka przemocy w jakiejkolwiek formie. Pracownicy fundacji, realizując te cele, działają w ramach obowiązującego prawa i zgodnie z przepisami wewnętrznymi danej szkoły oraz swoimi kompetencjami.

Rozdział I
Słowniczek pojęć/ objaśnienie terminów używanych w dokumencie standardy ochrony dzieci

 

1. Fundacja – oznacza organizację pozarządową świadczącą działania na rzecz i w interesie dzieci i młodzieży, m.in. w zakresie edukacji nieformalnej i pozaformalnej.
2. Pracownik – każda osoba zatrudniona w fundacji na podstawie stosunku pracy albo umowy cywilnoprawnej odpłatnej bądź nieodpłatnej, a także wykonująca działalność na rzecz fundacji, np. praktykant, wolontariusz, również jeśli jest rodzicem lub opiekunem prawnym dziecka.
3. Prezes – osoba zarządzająca fundacją, która jest jej przedstawicielem na zewnątrz, przełożonym służbowym wszystkich pracowników organizacji pozarządowej, spełniająca wymagania określone przepisami prawa powszechnie obowiązującego i posiadająca kompetencja tam określone.
4. Dziecko – każda osoba, która nie ukończyła 18. roku życia lub jest uczniem szkoły.
5. Opiekun dziecka – dalej również opiekunowie dziecka, oznacza przedstawiciela ustawowego dziecka: rodzica albo opiekuna; rodzica zastępczego; opiekuna tymczasowego (czyli osobę upoważniona do reprezentowania małoletniego obywatela Ukrainy, który przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej bez opieki osób dorosłych).
6. Zgoda opiekuna – zgoda oznacza co do zasady zgodę jednego z rodziców w przypadku zwykłych, bieżących spraw życia dziecka (np. wyjazdu na wycieczkę) oraz zgodę obojga rodziców w sprawach przekraczających zakres zwykłego zarządu (np. zgoda na zmianę miejsca zamieszkania). W zakresie spraw dotyczących bieżących spraw życia dziecka w przypadku sprzeciwu jednego z rodziców należy poinformować ich o konieczności rozstrzygnięcia sprawy przez sąd rodzinny (wówczas orzeczenie sądu opiekuńczego zastępuje zgodę obojga rodziców). Odpowiednie zastosowanie ma w tych przypadkach zgoda opiekuna, rodzica zastępczego lub opiekuna tymczasowego.
7. Krzywdzenie dziecka to każde zachowanie względem dziecka, które stanowi wobec niego czyn zabroniony. Oprócz tego krzywdzeniem jest zaniedbanie (zamierzone lub niezamierzone), działanie lub zaniechanie, a także każdy jego rezultat, skutkujący naruszeniem praw, swobody, dóbr osobistych dziecka i zakłóceniem jego rozwoju. Wyróżnia się następujące, podstawowe formy krzywdzenia:

• Przemoc fizyczna wobec dziecka. Jest to działanie bądź zaniechanie wskutek którego dziecko doznaje faktycznej fizycznej krzywdy lub jest nią potencjalnie zagrożone. Krzywda stanowi rezultat działania bądź zaniechania ze strony rodzica, opiekuna, osoby odpowiedzialnej za dziecko, posiadającej nad nim władzę lub takiej, której ufa. O przemocy fizycznej mówimy zarówno w wymiarze jednorazowym, jak i powtarzającym się.
• Przemoc psychiczna wobec dziecka. Jest to przewlekła, niefizyczna, szkodliwa interakcja pomiędzy dzieckiem a osobą za nie odpowiedzialną lub osobą, której dziecko ufa. Tak jak w przypadku przemocy fizycznej obejmuje zarówno działania, jak i zaniechania. Do przejawów przemocy psychicznej zaliczamy m.in.:

1. Niedostępność emocjonalną,
2. zaniedbywanie emocjonalne,
3. relacja z dzieckiem oparta na wrogości, obwinianiu, oczernianiu, odrzucaniu,
4. nieodpowiednie rozwojowo lub niekonsekwentne interakcje z dzieckiem,
5. niedostrzeganie lub nieuznawanie indywidualności dziecka,
6. niedostrzeganie lub nieuznawanie granic psychicznych między dzieckiem a osobą odpowiedzialną,
7. nieodpowiednia socjalizacja, demoralizacja,
8. sytuacje, w których dziecko jest świadkiem przemocy

• Przemoc seksualna wobec dziecka (wykorzystywanie seksualne dziecka). Jest to angażowanie dziecka przez osobę dorosłą lub inne dziecko w aktywność seksualną. Dotyczy sytuacji gdy nie dochodzi do kontaktu fizycznego (np. ekshibicjonizm, molestowanie werbalne – np. prowadzenie rozmów o treści seksualnej nieadekwatnej do wieku dziecka, komentowanie w sposób seksualny wyglądu i zachowania dziecka, zachęcanie do kontaktu z treściami pornograficznymi, grooming – strategie nieseksualnego uwodzenia dziecka z intencją nawiązania kontaktu seksualnego w przyszłości) i gdy do takiego kontaktu dochodzi (sytuacje takie jak: dotykanie dziecka, zmuszanie dziecka do dotykania ciała sprawcy, stosunek seksualny). Każda czynność seksualna podejmowana z dzieckiem przed ukończeniem 15 roku życia jest przestępstwem. W przypadku dzieci mówimy o wykorzystaniu seksualnym, kiedy między wykorzystującym (dorosły, inne dziecko) a wykorzystywanym (dziecko) z uwagi na wiek lub stopień rozwoju zachodzi relacja władzy, opieki czy zależności. Do innej formy wykorzystywania seksualnego dzieci zalicza się wyzyskiwanie seksualne. Jest to jakiekolwiek: faktyczne lub usiłowane nadużycie podatności dziecka na zagrożenia, przewagi sił lub zaufania – w celu seksualnym. Wyzysk seksualny obejmuje (chociaż nie jest to konieczne) czerpanie zysków finansowych, społecznych lub politycznych z wykorzystania seksualnego. Szczególne zagrożenie wyzyskiem seksualnym ma miejsce podczas kryzysów humanitarnych. Zagrożenie wyzyskiem seksualnym dotyczy zarówno samych dzieci, jak i opiekunów tych dzieci, mogących paść ofiarą wyzysku.
• Zaniedbywanie dziecka. Jest to chroniczne lub incydentalne niezaspokajanie fizycznych i psychicznych potrzeb dziecka. Może przyjmować formę nierespektowania praw dziecka, co w rezultacie prowadzi do zaburzeń w jego zdrowiu i/lub rozwoju. Do zaniedbywania dziecka dochodzi w relacjach dziecka z osobą zobowiązaną do opieki, wychowania, troski i ochrony.
• Przemoc rówieśnicza (nękanie rówieśnicze, bullying). Przemoc rówieśnicza ma miejsce gdy dziecko doświadcza różnych form nękania ze strony rówieśników. Dotyczy działań bezpośrednich lub z użyciem technologii komunikacyjnych (np. za pośrednictwem internetu i telefonów komórkowych). Przemoc rówieśniczą obserwujemy, gdy szkodliwe działanie ma na celu wyrządzenie komuś przykrości lub krzywdy (intencjonalność), ma charakter systematyczny (powtarzalność), a ofiara jest słabsza od sprawcy bądź grupy sprawców. Obejmuje:

1. przemoc werbalną (np. przezywanie, dogadywanie, ośmieszanie),
2. przemoc relacyjną (np. wykluczenie z grupy, ignorowanie, nastawianie innych przeciwko osobie, szantaż),
3. przemoc fizyczną (np. pobicie, kopanie, popychanie, szarpanie),
4. przemoc materialną (np. kradzież, niszczenie przedmiotów)
5. cyberprzemoc/przemoc elektroniczną (np. złośliwe wiadomości w komunikatorach, wpis w serwisie społecznościowym, umieszczanie w Internecie zdjęć lub filmów ośmieszających ofiarę),
6. wykorzystanie seksualne – dotykanie intymnych części ciała lub zmuszanie do stosunku płciowego lub innych czynności seksualnych przez rówieśnika,
7. przemoc uwarunkowaną normami i stereotypami związanymi z płcią (np. przemoc w relacjach romantycznych między rówieśnikami), pochodzeniem, narodowością, orientacją seksualną, wyznawaną religią czy innymi cechami.
8. Koordynator bezpieczeństwa w Internecie – osoba wyznaczona przez prezesa fundacji, odpowiedzialna za zapewnienie bezpiecznych warunków korzystania przez dziecko z sieci teleinformatycznych, w tym Internetu na terenie placówki przynależącej do fundacji. W przypadku nieobecności inna osoba wskazana do zastępstwa na tym stanowisku.
9. Osoba odpowiedzialna za standardy ochrony dzieci – osoba wyznaczona przez prezesa fundacji, sprawująca nadzór nad prawidłowym stosowaniem w fundacji standardów ochrony dzieci oraz ich aktualność. W przypadku nieobecności inna osoba wskazana do zastępstwa na tym stanowisku.
10. Osoba odpowiedzialna za przyjmowanie zgłoszeń – osoba lub kilku pracowników pedagogicznych lub niepedagogicznych cieszących się zaufaniem dzieci, wyznaczona przez prezesa odpowiedzialna za przyjmowanie zgłoszeń o zdarzeniach zagrażających dziecku. W przypadku nieobecności inna osoba wskazana do zastępstwa na tym stanowisku.
11. Osoba odpowiedzialna za prowadzenie interwencji – prezes fundacji lub pracownik wyznaczony przez prezesa odpowiedzialny za podejmowanie interwencji wewnątrz fundacji i przed właściwymi organami lub instytucjami. W przypadku nieobecności inna osoba wskazana do zastępstwa na tym stanowisku.
12. Osoba odpowiedzialna za udzielanie wsparcia dziecku – pracownik fundacji wyznaczony przez prezesa odpowiedzialny za opracowanie planu wsparcia dziecka po ujawnieniu krzywdzenia i monitorowanie jego wykonania. W przypadku nieobecności inna osoba wskazana do zastępstwa na tym stanowisku.
13. Rejestr interwencji – dokumentacja zawierająca rejestr ujawnionych lub zgłoszonych incydentów lub zdarzeń zagrażających dobru dziecka, uwzględniający:
    1. Zgłoszenie ze wskazaniem osoby zgłaszającej,
    2. Osobę/osoby podejrzewane o krzywdzenie (opiekun dziecka, pracownik, inne dziecko, inna osoba),
    3. Rodzaj podjętej interwencji (zawiadomienie o możliwości popełnienia przestępstwa, wniosek o wgląd w sytuację rodziny, wszczęcie procedury Niebieskiej Karty),
    4. Datę interwencji,
    5. Dokumenty wytworzone podczas interwencji (m.in. notatki służbowe, karty interwencji, kopie zawiadomień/wniosków wysyłanych do właściwych służb).
14. Dane osobowe dziecka – wszelkie informacje umożliwiające identyfikację dziecka, w tym jego imię, nazwisko i wizerunek.

 

Fundacja informuje przebywające w niej dzieci o możliwości uzyskania pomocy:

1. Rzecznika Praw Obywatelskich
2. Rzecznika Praw Dziecka, w tym prowadzonego przez niego telefonu zaufania 800 12 12 12
3. Telefonu zaufania dla dzieci i młodzieży 116 111

 

Rozdział II

Rozpoznawanie i reagowanie na czynniki ryzyka krzywdzenia dzieci

§ 2.

Standardy ochrony dzieci

1. Fundacja podejmuje działania zapobiegające krzywdzeniu dzieci, w szczególności przez

• ustanowienie zasad reagowania na czynniki ryzyka i symptomy krzywdzenia,
• ustanowienie zasad bezpiecznej rekrutacji pracowników,
• zapewnienie odpowiedniego przygotowania pracowników poprzez szkolenia,
• ustalenie zakresów odpowiedzialności pracowników,
• ustalenie zasad bezpiecznych relacji między pracownikami a dziećmi oraz między samymi dziećmi.

2. Pracownicy posiadają odpowiednią wiedzę na temat czynników ryzyka i symptomów krzywdzenia dzieci, zaś w ramach wykonywanych obowiązków zwracają uwagę na ich występowanie.
3. W przypadku zidentyfikowania czynników ryzyka pracownik fundacji podejmuje rozmowę z opiekunami dziecka, przekazując informacje na temat dostępnej oferty wsparcia, motywując ich do szukania pomocy w innych instytucjach działających na rzecz dzieci. Podjęte kroki należy udokumentować zgodnie ze sposobem przyjętym w fundacji.
4. Pracownicy są uważni na sytuację i dobrostan dziecka.

§ 3.

Zasady rekrutacji pracowników

1. Przed zatrudnieniem danej osoby w fundacji lub nawiązaniem współpracy w innej formie i powierzeniem jej obowiązków/ działań polegających na pracy z dzieckiem należy ustalić kwalifikacje tej osoby, ustalić czy posiada kompetencje do pracy z dzieckiem w zakresie podejmowanych działań oraz wykluczyć ryzyko wystąpienia z jej strony zagrożenia dla dobra dzieci i zagrożenia ich bezpieczeństwa.
2. W trakcie rekrutacji należy uzyskać od kandydata/kandydatki:
3. dane osobowe takie jak imię (imiona) i nazwisko, datę urodzenia, dane kontaktowe, potwierdzone sprawdzeniem dokumentu tożsamości;
4. informacje dotyczące: wykształcenia, kwalifikacji zawodowych, przebiegu dotychczasowego zatrudnienia.
5. W celu uzyskania dodatkowych informacji fundacja może wystąpić do kandydata/kandydatki o przedstawienie referencji z poprzednich miejsc zatrudnienia (od poprzedniego pracodawcy) lub wskazanie kontaktu w celu pozyskania referencji. Nieprzedłożenie ww. dokumentu nie może wywoływać negatywnych konsekwencji dla kandydata lub kandydatki.
6. Przed nawiązaniem współpracy z daną osobą, fundacja ma obowiązek sprawdzić czy osoba ta figuruje w Rejestrze Sprawców Przestępstw na Tle Seksualnym (Rejestr z dostępem ograniczonym oraz Rejestr osób w stosunku do których Państwowa Komisja do spraw przeciwdziałania wykorzystaniu seksualnemu małoletnich poniżej lat 15 wydała postanowienie o wpisie w Rejestrze). Wydruk z Rejestru należy przechowywać w aktach osobowych pracownika lub w innej dokumentacji dotyczącej pracownika.
7. Osoba, o której mowa w ust. 1, przedkłada pracodawcy lub innemu organizatorowi informację z Krajowego Rejestru Karnego w zakresie przestępstw określonych w rozdziale XIX i XXV Kodeksu karnego, w art. 189a i art. 207 Kodeksu karnego oraz w ustawie z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii (Dz.U. z 2023 r. poz. 172 oraz z 2022 r. poz. 2600), lub za odpowiadające tym przestępstwom czyny zabronione określone w przepisach prawa obcego.
8. Osoba, o której mowa w ust. 1, posiadająca obywatelstwo innego państwa niż Rzeczpospolita Polska, ponadto przedkłada pracodawcy lub innemu organizatorowi informację z rejestru karnego państwa obywatelstwa uzyskiwaną do celów działalności zawodowej lub wolontariackiej związanej z kontaktami z dziećmi.
9. Osoba, o której mowa w ust. 1, składa pracodawcy lub innemu organizatorowi oświadczenie o państwie lub państwach, w których zamieszkiwała w ciągu ostatnich 20 lat jeśli są to kraje inne niż Rzeczpospolita Polska i państwo obywatelstwa, oraz jednocześnie przedkłada pracodawcy (lub innemu organizatorowi) informację z rejestrów karnych tych państw, uzyskiwaną do celów działalności zawodowej lub wolontariackiej związanej z kontaktami z dziećmi.
10. Jeżeli prawo państwa, o którym mowa w ust. 6 lub 7, nie przewiduje wydawania informacji do celów działalności zawodowej lub wolontariackiej związanej z kontaktami z dziećmi, przedkłada się informację z rejestru karnego tego państwa.
11. W przypadku gdy prawo państwa, z którego ma być przedłożona informacja, o której mowa w ust. 6 i 7, nie przewiduje jej sporządzenia lub w danym państwie nie prowadzi się rejestru karnego, osoba, o której mowa w ust. 1, składa pracodawcy lub innemu organizatorowi oświadczenie o tym fakcie wraz z oświadczeniem, że nie była prawomocnie skazana w tym państwie za czyny zabronione odpowiadające przestępstwom określonym w rozdziale XIX i XXV Kodeksu karnego, w art. 189a i art. 207 Kodeksu karnego oraz w ustawie z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii oraz nie wydano wobec niej innego orzeczenia, w którym stwierdzono, iż dopuściła się takich czynów zabronionych, oraz że nie ma obowiązku wynikającego z orzeczenia sądu, innego uprawnionego organu lub ustawy stosowania się do zakazu zajmowania wszelkich lub określonych stanowisk, wykonywania wszelkich lub określonych zawodów albo działalności, związanych z wychowaniem, edukacją, wypoczynkiem, leczeniem, świadczeniem porad psychologicznych, rozwojem duchowym, uprawianiem sportu lub realizacją innych zainteresowań przez małoletnich, lub z opieką nad nimi.
12. Oświadczenia, o których mowa w ust. 7 i 9, składane są pod rygorem odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego oświadczenia. Składający oświadczenie jest obowiązany do zawarcia w nim klauzuli następującej treści: „Jestem świadomy odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego oświadczenia”. Klauzula ta zastępuje pouczenie organu o odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego oświadczenia.
13. W przypadku zatrudnienia osób posiadających przygotowanie, w tym zawodowe, uznane przez prezesa fundacji za odpowiednie do prowadzenia zajęć, w tym zajęć z zakresu kształcenia zawodowego – wymagane jest przedłożenie przez pracownika informacji o niekaralności z Krajowego Rejestru Karnego.
14. Osoba przyjęta na stanowisko związane z pracą z dziećmi musi złożyć następujące oświadczenia:
15. oświadczenie o zapoznaniu się ze standardami ochrony dzieci i zobowiązaniu do jej przestrzegania
16. oświadczenie o zapoznaniu się z Zasadami bezpiecznych relacji i zobowiązaniu do ich przestrzegania
17. oświadczenie o krajach zamieszkania w ciągu ostatnich 20 lat, innych niż Rzeczypospolita Polska;
18. oświadczenie dotyczące niekaralności za przestępstwa na szkodę dzieci (jeżeli z ważnych powodów nie może przedstawić informacji niekaralności pochodzącej z krajowych rejestrów karnych)
19. Oświadczenia zostają włączone do akt osobowych pracowników, a w przypadku ich braku – dołączone do umowy cywilnoprawnej.
20. Brak zgody na podpisanie któregokolwiek dokumentu wymienionego w ust. 12 powyżej uniemożliwi nawiązanie z tą osobą jakiegokolwiek stosunku prawnego (zawarcie umowy o pracę/współpracy).

§ 4.

Zasady bezpiecznych relacji pomiędzy pracownikami fundacji a dziećmi

1. Pracownik zna i stosuje ustalone w fundacji zasady bezpiecznych relacji pracowników z dziećmi.
2. Naczelną zasadą wszelkich czynności podejmowanych przez każdego pracownika jest działanie dla dobra dziecka i w jego najlepszym interesie.
3. Pracownik traktuje dziecko z szacunkiem oraz uwzględnia jego godność, potrzeby i prawo do prywatności.
4. Niedopuszczalne jest stosowanie przemocy wobec dziecka w jakiejkolwiek formie.
5. Niedopuszczalne jest nawiązywanie z dzieckiem jakichkolwiek relacji o charakterze seksualnym, romantycznym czy partnerskim.
6. Niedopuszczalne jest utrwalanie wizerunku dziecka (filmowanie, nagrywanie głosu, fotografowanie) dla potrzeb prywatnych pracownika.
7. Każdy kontakt z dzieckiem jest jawny (tj. wiadomy dla przełożonego) oraz wynika z realizacji zadań i działań służbowych.
8. Niedopuszczalne jest utrzymywanie kontaktów opartych na udzielaniu gratyfikacji finansowej lub materialnej wynikających z wykorzystywania przewagi fizycznej, stosunku władzy bądź zależności dziecka, a których intencją jest satysfakcja lub spełnienie potrzeb pracownika.
9. Należy zwracać uwagę, aby każdy komunikat, działanie bądź czynność podejmowana wobec dziecka były adekwatne do sytuacji, do stopnia jego rozwoju i indywidualnych możliwości psychofizycznych, bezpieczne, uzasadnione i nie skutkowały nierównym traktowaniem dziecka w stosunku do innych dzieci, w tym jego faworyzowaniem.
10. Należy doceniać zaangażowanie dzieci w podejmowane przez nie działania.
11. Zasady bezpiecznych relacji pracowników z dziećmi obowiązują każdego pracownika, a także każdą osobę mającą kontakt z dziećmi znajdującymi się pod opieką fundacji, jeśli kontakt ten odbywa się za zgodą fundacji i/lub na jej terenie.
12. Szczegółowy opis zasad bezpiecznych relacji stanowi Załącznik nr 1 do standardów. W szczegółowym opisie zasad bezpiecznych relacji określa się w szczególności:
13. Komunikację z dziećmi;
14. Działania z dziećmi;
15. Kontakt fizyczny z dziećmi;
16. Kontakty poza godzinami pracy, w tym kontakt

§ 5.

Zasady bezpiecznych relacji pomiędzy dziećmi

1. Pracownik zna i monitoruje stosowanie zasad bezpiecznych relacji dziecko–dziecko ustalone w fundacji.
2. Treść zasad bezpiecznych relacji dziecko – dziecko należy wypracować z udziałem dzieci i z uwzględnieniem specyfiki fundacji oraz potrzeb dzieci.
3. Dzieci biorące udział w działaniach fundacji znają i stosują zasady bezpiecznych relacji dziecko-dziecko.
4. W sytuacji, gdy na zajęciach organizowanych przez fundację przebywają dzieci w różnych grupach wiekowych i z różnymi potrzebami edukacyjnymi oraz rozwojowymi, warto opracować odrębne zasady dla różnych grup, dostosowane do ich szczególnych potrzeb oraz możliwości.
5. Treść zasad bezpiecznych relacji między dziećmi może być zmieniana w każdym momencie na wniosek dzieci i zawsze z ich udziałem.
6. Ewaluacja i weryfikacja zasad bezpiecznych relacji między dziećmi odbywa się stosownie do potrzeb, jednak nie rzadziej niż raz na dwa lata.
7. Szczegółowy opis zasad bezpiecznych relacji dziecko-dziecko stanowi Załącznik 1 do niniejszych Standardów. W szczegółowym opisie zasad bezpiecznych relacji między dziećmi określa się w szczególności:
8. Zasady komunikacji między dziećmi;
9. Zakaz stosowania przemocy w jakiejkolwiek formie;
10. Sposoby rozwiązywania konfliktów (z naciskiem na mediacje rówieśnicze)
11. Zasady szacunek dla cudzej własności, prywatności i przestrzeni;
12. Zasady równego traktowania, szacunku dla różnorodności, indywidualnej tożsamości i ekspresji.

§ 6.

Uwzględnienie sytuacji dzieci ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi, w tym z niepełnosprawnościami

1. Fundacja uwzględnia sytuację dzieci ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi, w tym z niepełnosprawnościami, w sposób dostosowany do potrzeb dzieci przebywających na zajęciach fundacji lub pod jej opieką, w szczególności poprzez:

• traktowanie każdego dziecka z należytym szacunkiem, nie dyskryminując go ze względu na jakiekolwiek cechy, w tym specjalne potrzeby, niepełnosprawność, rasę, płeć, religię, kolor skóry, pochodzenie narodowe lub etniczne, język, stan cywilny, orientację seksualną, stan zdrowia, wiek, zdolności, przekonania polityczne lub status społeczny,
• okazywanie wszystkim dzieciom troski o ich dobro i rozwój,
• eliminowanie barier utrudniających dzieciom samodzielne funkcjonowanie i ekspresję, w tym barier informacyjno-komunikacyjnych, cyfrowych,
• poszukiwanie i wdrażanie metod pracy pedagogicznej, opartych na dowodach naukowych, najbardziej adekwatnych do rozpoznanych indywidualnych potrzeb rozwojowych i edukacyjnych dzieci,
• angażowanie środowiska rodzinnego i lokalnego w rozwój dzieci.

2. W fundacji zapewnia się obecność osoby posiadającej przeszkolenie i umiejętność udzielania pierwszej pomocy przedmedycznej zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa.
3. Każda pomoc świadczona dziecku ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi, w tym z  niepełnosprawnościami, następuje w zgodzie z obowiązującymi przepisami prawa i uwzględnia najlepszy interes dziecka.
4. Zadaniem pracowników jest identyfikowanie sytuacji, w tym specjalnych potrzeb dziecka, aby umożliwić realizację zadań, których dziecko jest beneficjentem. Uwzględnia się informacje dotyczące dziecka udostępnione przez opiekunów dziecka. Zasadność i zakres gromadzenia oraz przetwarzania pozyskanych danych określają odrębne przepisy. W szczególności rozpoznaje się:
5. funkcjonowanie poznawcze, emocjonalne i społeczne ze szczególnym uwzględnieniem specyfiki niepełnosprawności dziecka,
6. warunki i sposoby niezbędne do zaspokojenia podstawowych potrzeb dziecka (fizjologicznych, w tym sensorycznych, psychofizycznych, w tym potrzeby bezpieczeństwa itp.) oraz konsekwencje ich deprywacji,
7. sposoby regulacji emocji przez dziecko,
8. sposób reagowania na bliskość fizyczną innych osób,
9. sposób komunikowania się dziecka (język, specyficzne narzędzia wspomagające komunikację oraz ich rodzaj),
10. inne czynniki istotne dla dziecka.
11. W przypadku ustalenia możliwości wystąpienia wysokiego ryzyka zachowań trudnych, w tym agresywnych i autoagresywnych, czy problemowych zachowań o charakterze seksualnym:
12. dokonuje się oceny ryzyka (należy dokładnie ustalić czynniki mogące wywołać takie reakcje);
13. opracowuje się indywidualną procedurę interweniowania, we współpracy z opiekunami, opartą na potrzebach/cechach dziecka, tj. najpierw wypracowując katalog sposobów niedopuszczających do wystąpienia danego zachowania trudnego, możliwie najmniej awersyjnych, proaktywnych, opartych na budowaniu relacji opartej na szacunku i zaufaniu;
14. następnie proponuje się nieawersyjne strategie reagowania (nieawersyjne procedury to te, których celem jest obniżenie napięcia emocjonalnego, ochrona dziecka i innych osób zaangażowanych w zachowanie).
15. Indywidualne podejście do dzieci ze zróżnicowanymi potrzebami edukacyjnymi i rozwojowymi, w tym z niepełnosprawnościami, obejmuje także:
16. wypracowanie zrozumiałej formy komunikacji wzajemnej – w języku/sposobie komunikacji używanym przez dziecko – dostosowanej do możliwości psychofizycznych dziecka i umożliwiającej wyrażenie przez dziecko swojej woli, w tym akceptacji lub sprzeciwu, co do pewnych czynności/zachowań, o ile jest to zasadne przy wykorzystaniu alternatywnych lub wspomagających metod komunikacji,
17. przekazywanie dziecku w zrozumiały sposób wiedzy o jego prawach i obowiązkach oraz możliwościach uzyskania pomocy, upewniając się, że przekaz jest dla niego jasny i klarowny,
18. zapoznanie dziecka w zrozumiały dla niego sposób z obowiązującymi w fundacji normami i zasadami oraz konsekwencjami ich naruszania dla wszystkich stron,
19. przekazywanie dziecku w zrozumiały dla niego sposób jak powinno się zachować w sytuacjach zagrażających bezpieczeństwu,
20. przekazywanie dziecku w zrozumiały dla niego sposób jakie zachowania stanowią naruszanie granic prywatności/intymności innych osób, jakie zachowania krzywdzą innych oraz jakie sprawiają innym ból i cierpienie,
21. zadbanie, aby reakcja osoby dorosłej nie skutkowała negatywnym nastawieniem innych dzieci do dziecka, na rzecz którego podjęto interwencję – chronione powinni być wszystkie dzieci uczestniczące w zdarzeniu, w tym jego świadkowie,
22. przeciwdziałanie wszelkim formom ośmieszania, dyskryminacji, poniżania, zastraszania, oczerniania, wykluczenia dziecka lub jakiejkolwiek innej formie przemocy psychicznej, fizycznej lub seksualnej. Należy natychmiast reagować na wszystkie tego rodzaju sytuacje zaobserwowane w szczególności między dziećmi,
23. stosownie do potrzeb i okoliczności wskazane jest prowadzenie zajęć psychoedukacyjnych i profilaktycznych ukierunkowanych na przeciwdziałanie wszelkiej dyskryminacji i przemocy oraz uwrażliwianie dzieci na prawo każdej osoby do poszanowania jej godności,
24. przekazywanie informacji opiekunom na temat występujących problemów oraz podejmowanie z nimi współpracy w tym zakresie,
25. wspieranie dziecka w czynnościach samoobsługowych – jeśli konieczne jest wspieranie dziecka w realizacji czynności samoobsługowych i higienicznych z uwagi na poziom jego funkcjonowania, należy to czynić, stosując możliwie najmniej ingerencyjną formę wsparcia i jednocześnie dążyć do stopniowego uniezależniania go w tym zakresie od pomocy innych osób, o ile jest to możliwe. Udzielając wsparcia dziecku, należy to czynić w taki sposób, by nie skutkowało to dyskomfortem, upokorzeniem, czy wyśmiewaniem przez inne osoby. Wspieranie powinno odbywać się w sposób bezpieczny, z zachowaniem prywatności, z możliwością kontroli przez innych pracowników.
26. Niedopuszczalne są następujące zachowania pracowników:
27. omawianie w obecności osób nieupoważnionych sytuacji dziecka, w tym jego sytuacji rodzinnej, zdrowotnej, itp.,
28. deprecjonujące porównania z innymi osobami,
29. izolowanie w zamkniętym pomieszczeniu, przytrzymywanie drzwi, krępowanie ruchów poprzez wiązanie; stosowanie przymusu bezpośredniego możliwe jest wyłącznie w sytuacji wystąpienia przesłanek wynikających z ustawy z dnia 19 sierpnia 1994 r. o ochronie zdrowia psychicznego (Dz. U. z 2022 r. poz. 2123, z późn. zm.) i zgodnie z przepisami tej ustawy,
30. celowe prowokowanie u dziecka wystąpienia lub eskalacji zachowań trudnych, niepożądanych,
31. wyręczanie lub nadzorowanie bezpośrednie dziecka ponad niezbędny poziom, m.in. podczas realizacji czynności samoobsługowych i higienicznych,
32. lekceważenie lub powierzchowne, nieuważne traktowanie zgłaszanej przez dziecko potrzeby wsparcia i pomocy,
33. bierna postawa pracowników w zakresie troski o rozwój i zabezpieczenie dziecka w sytuacji zagrożenia jego dobrostanu.
34. W fundacji przyjmuje się „Procedurę reagowania w przypadku zachowania trudnego, agresywnego lub przemocy ze strony dziecka”, której celem jest zapewnienie bezpieczeństwa wszystkim dzieciom i dorosłym przebywającym na zajęciach fundacji w przypadku wystąpienia sytuacji zagrożenia bezpieczeństwa, zdrowia i życia tych osób.
35. Zakres zastosowania procedury:
36. naruszenie nietykalności fizycznej innych osób;
37. przemoc psychiczna, naruszenie godności osobistej;

• bójki, pobicie;

1. stworzenie zagrożenia dla zdrowia i życia własnego i innych;
2. groźby użycia przemocy;
3. posługiwanie się niebezpiecznym przedmiotem;

• niszczenie mienia.

1. Zakres odpowiedzialności:
2. każdy z pracowników może zauważyć lub być poinformowany o wystąpieniu w/w aktów przemocy;
3. każdy z pracowników ma obowiązek zareagować w sytuacji przemocy (będąc świadkiem zdarzenia lub osobą poinformowaną o zdarzeniu) tj. podjąć próbę przerwania sytuacji, zapewnić bezpieczeństwo osobom: świadkom, krzywdzonemu, krzywdzącemu – ich odizolowanie;

• zastosowanie procedury reagowania odbywa się z poinformowaniem osoby wskazanej do podejmowania działań interwencyjnych, która następnie zajmie się całościowo sprawą lub innej osoby decyzyjnej (np. prezes, specjalista).

§ 7.

Upowszechnianie wiedzy o standardach ochrony małoletnich

1. Pracownicy fundacji przechodzą szkolenia w zakresie ochrony dzieci, organizowane z uwzględnieniem dla pełnionej przez nich roli w fundacji.
2. Osoby pracujące z dziećmi przechodzą specjalistyczne szkolenia, uwzględniające zakres odpowiedzialności za dzieci znajdujące się pod ich opieką.
3. Działania szkoleniowe dotyczą w szczególności:
4. standardów ochrony dzieci (obowiązujące zasady i procedury),
5. poszerzania umiejętności w zakresie rozpoznawania czynników ryzyka i symptomów krzywdzenia dzieci,
6. przeciwdziałania przemocy, w tym umiejętności rozwiązywania sytuacji konfliktowych.
7. Należy zadbać, by dzieci wiedziały, że mają prawo i możliwość rozmowy z osobą odpowiedzialną za ich ochronę lub inną zaufaną osobą spośród pracowników fundacji, która podejmie działania, aby udzielić danemu dziecku wsparcia z zachowaniem szacunku do ich prywatności, jeżeli:

• mają jakikolwiek problem, obawiają się lub doznają przemocy, w tym doświadczyli zachowania łamiącego zasady bezpiecznych relacji ze strony członka pracowników fundacji, innego dziecka, opiekuna dziecka, innej osoby bliskiej, lub jakiejkolwiek osoby,
• były świadkiem niewłaściwych, niezrozumiałych lub niejasnych zachowań, w tym wskazanych w zasadach bezpiecznych relacji wobec innego dziecka ze strony członka pracowników fundacji, innego dziecka, opiekuna dziecka, innej osoby bliskiej, lub jakiejkolwiek osoby.

5. Przeszkoleniem w zakresie wymienionym w ust. 3 powyżej objęty jest każdy nowo przyjęty pracownik oraz każdy pracownik pracujący z dziećmi raz na rok szkolny.

§ 8.

Obowiązki osób odpowiedzialnych za wprowadzenie Standardów ochrony dzieci i realizację standardów

1. Obowiązki prezesa fundacji:
2. dbanie o tworzenie bezpiecznego środowiska w fundacji;
3. wyznaczenie osób odpowiedzialnych za:

• standardy ochrony dzieci,
• bezpieczeństwo w Internecie,
• przyjmowanie zgłoszeń,
• prowadzenie interwencji,
• udzielanie wsparcia dziecku;

1. delegowanie zadań oraz odpowiedzialności związanych z realizacją standardów ochrony dzieci w fundacji,
2. Do obowiązków osoby odpowiedzialnej za standardy ochrony dzieci należy:
3. dbałość o udostępnienie standardów ochrony dzieci na stronie internetowej fundacji oraz na jej terenie;
4. przygotowanie pracowników fundacji do stosowania standardów ochrony dzieci przed przystąpieniem do pracy albo po dokonaniu zmian w tych standardach;
5. koordynowanie działań edukacyjnych, przygotowanie harmonogramu szkoleń;
6. współpraca z innymi osobami wyznaczonymi w zakresie realizacji Standardów ochrony dzieci;
7. prowadzenie ewidencji pracowników fundacji, którzy zapoznali się ze Standardami ochrony dzieci przed przystąpieniem do pracy albo po dokonaniu zmian w tej Standardach;
8. przegląd Standardów ochrony dzieci w porozumieniu i współpracy z prezesem, pracownikami fundacji, dziećmi i ich opiekunami;
9. monitorowanie realizacji wytycznych zawartych w standardach ochrony dzieci, planowanie ewaluacji standardów i ich aktualizacja.
10. Koordynator bezpieczeństwa w Internecie ma za zadanie zapewnić:
11. wytyczne w zakresie bezpiecznego nawigowania Internetu poprzez:
12. opracowanie regulaminu wewnętrznego dotyczącego bezpiecznego korzystania z sieci teleinformatycznych, w tym Internetu (dalej: zasady bezpiecznego korzystania z Internetu) do zapoznania w formie fizycznej, na stronie fundacji albo jego akceptacja w momencie podłączania urządzenia do sieci;
13. przedstawienie zasad bezpiecznego korzystania z Internetu dzieciom, pracownikom i opiekunom dzieci oraz informowanie w przypadku jakichkolwiek aktualizacji w/w regulaminu;

• opracowanie jednostronicowej informacji nt. zagrożeń i rozwiązań w zakresie zapewnienia bezpiecznych warunków korzystania z Internetu poprzez urządzenia osobiste adresowanej do opiekunów dzieci.

1. bezpieczne warunki korzystania z Internetu na urządzeniach fundacji poprzez:
2. ustalenie zakresu blokowania dostępu do treści nielegalnych, szkodliwych i nieodpowiednich do wieku;
3. instalację oraz regularną (przynajmniej raz w miesiącu) aktualizację oprogramowania blokującego dostęp treści nielegalnych, szkodliwych i nieodpowiednich do wieku dzieci oraz aktualizację systemu operacyjnego urządzeń;

• ewaluację (co najmniej raz na rok) czy oprogramowanie zabezpieczające oraz blokujące i ustalony zakres jest adekwatny do potrzeb dzieci oraz zmieniającego się otoczenia Internetu;

1. sprawdzenie (co najmniej raz na miesiąc) czy na urządzeniach fundacji znajdują się treści nielegalne, szkodliwe i nieodpowiednie do wieku podopiecznych;
2. Do osoby odpowiedzialnej za przyjmowanie zgłoszeń należy:
3. przyjęcie zgłoszenia o wystąpieniu czynnika ryzyka zagrożenia dobra dziecka;
4. przyjęcie zgłoszenia o ujawnieniu symptomów krzywdzenia dziecka lub krzywdzeniu dziecka; ujawnionych lub zgłoszonych incydentach lub zdarzeniach zagrażających dobru dziecka,
5. przyjęcie zgłoszenia o podejrzeniu lub niewłaściwym udostępnieniu, rozpowszechnianiu lub wykorzystaniu wizerunku dziecka lub ujawnione na tym tle problemy;
6. przekazanie zgłoszenia osobie odpowiedzialnej za podejmowanie interwencji oraz prezesowi fundacji lub gdy bezpośrednio zagrożone jest zdrowie lub życie dziecka – niezwłoczne poinformowanie policji;
7. Do osoby odpowiedzialnej za prowadzenie interwencji należy:
8. dokumentowanie zgłoszeń, ich weryfikacja oraz informowanie prezesa o wynikach poczynionych ustaleń;
9. zainicjowanie interwencji;
10. złożenie zawiadomienia o podejrzeniu popełnienia przestępstwa na szkodę małoletniego;
11. prowadzenie rejestru interwencji.
12. Do osoby odpowiedzialnej za udzielanie wsparcia dziecku należy:
13. opracowanie planu wsparcia dziecka, uwzględniającego współpracę z pedagogiem lub opiekunem dziecka;
14. wsparcie dziecka według poniższych zasad:
15. zadbanie o bezpieczeństwo dziecka, np. odizolowanie sprawców krzywdzenia,
16. zadbanie o dobrostan dziecka i zajęcie się jego bieżącymi potrzebami (w tym zadbaniem o podstawowe potrzeby fizjologiczne);

• przyjrzenie się czynnikom ryzyka krzywdzenia i podjęcie działań profilaktycznych;

1. okazanie dziecku życzliwości, zaufania, zainteresowania jego samopoczuciem i wsparcia w powrocie do aktywności;
2. skierowanie dziecka i/lub jego opiekunów adekwatnie do potrzeb do instytucji oferujących: poradnictwo, konsultacje psychologiczne, terapię uzależnień, interwencje dla sprawców przemocy, grupy wsparcia, warsztaty umiejętności wychowawczych (będą to instytucje takie jak m.in. poradnie psychologiczno-pedagogiczne, ośrodki opieki psychologicznej i psychoterapeutycznej dla dzieci i młodzieży, ośrodki pomocy społecznej czy lokalne organizacje pozarządowe);
3. ewentualne modyfikacje planu wsparcia w zależności od potrzeb.

Rozdział III

Procedury interwencji w przypadku podejrzenia krzywdzenia dziecka

§ 9.

1. Zagrożenie bezpieczeństwa dzieci może przybierać różne formy i przebiegać z wykorzystaniem różnych sposobów kontaktu i komunikowania.
2. Na potrzeby niniejszego dokumentu przyjęto następującą kwalifikację zagrożenia bezpieczeństwa dzieci:
3. popełniono przestępstwo na szkodę dziecka (np. wykorzystanie seksualne, znęcanie się nad dzieckiem),
4. doszło do innej formy krzywdzenia niebędącej przestępstwem, takiej jak np. przemoc domowa niespełniająca znamion przestępstwa znęcania, krzyk, poniżanie, wyśmiewanie, klapsy, presja i wymagania przekraczające możliwości dziecka,
5. doszło do zaniedbania potrzeb życiowych dziecka (np. związanych z żywieniem, higieną czy zdrowiem).
6. Na potrzeby niniejszego dokumentu wyróżniono procedury interwencji w przypadku podejrzenia działania na szkodę dziecka przez:
7. osoby dorosłe (pracownicy, osoby trzecie);
8. opiekunów dzieci;
9. inne dziecko.
10. Procedury interwencji sformułowano tak, by wspierać pracowników w realizowaniu prawnego i społecznego obowiązku reagowania w sytuacji podejrzenia krzywdzenia dziecka.
11. Celem interwencji jest zatrzymanie krzywdzenia dziecka i zapewnienie mu bezpieczeństwa.

 

§ 10.

1. W przypadku powzięcia przez pracownika podejrzenia, że dziecko jest krzywdzone, lub zgłoszenia takiej okoliczności przez dziecko lub opiekuna dziecka, pracownik ma obowiązek sporządzenia notatki służbowej i przekazania jej osobie odpowiedzialnej za przyjmowanie zgłoszeń bądź bezpośrednio osobie odpowiedzialnej za prowadzenie interwencji. Notatka może zostać sporządzona na piśmie lub przesłana za pośrednictwem poczty elektronicznej.
2. Osoba odpowiedzialna za prowadzenie interwencji niezwłocznie powiadamia prezesa o przyjęciu zgłoszenia i rozpoczęciu adekwatnej do zgłoszenia interwencji.
3. Jeżeli zgłoszono krzywdzenie ze strony osoby wyznaczonej do prowadzenia interwencji, wówczas interwencja prowadzona jest przez prezesa fundacji.
4. Jeżeli zgłoszono krzywdzenie ze strony prezesa fundacji, a nie została wyznaczona inna osoba do prowadzenia interwencji, wówczas działania opisane w niniejszym rozdziale podejmuje osoba, która dostrzegła krzywdzenie lub do której zgłoszono podejrzenie krzywdzenia.
5. Do udziału w interwencji można dopuścić specjalistów, w szczególności psychologów i pedagogów szczególnie do pomocy przy rozmowie z dzieckiem o trudnych doświadczeniach.
6. Osoba odpowiedzialna za prowadzenie interwencji informuje opiekunów dziecka o zaistniałej sytuacji oraz obowiązku zgłoszenia podejrzenia krzywdzenia dziecka do odpowiedniej instytucji (prokuratura/policja lub sąd rodzinnego lub opiekuńczego, ośrodek pomocy społecznej).
7. Jeżeli poinformowanie opiekuna dziecka jest sprzeczne z dobrem dziecka lub niemożliwe, odstępuje się od tego.
8. Po poinformowaniu opiekuna nie będącego sprawcą przemocy zgodnie z punktem poprzedzającym, osoba odpowiedzialna za prowadzenie interwencji składa zawiadomienie o podejrzeniu popełnienia przestępstwa do prokuratury/policji lub wniosek o wgląd w sytuację rodziny do sądu rejonowego, wydziału rodzinnego i nieletnich, ośrodka pomocy społecznej.
9. Dalszy tok postępowania leży w kompetencjach instytucji wskazanych w punkcie poprzedzającym.
10. Wszystkie osoby, które w związku z wykonywaniem obowiązków służbowych powzięły informację o krzywdzeniu dziecka lub informacje z tym związane, są zobowiązane do zachowania poufności, wyłączając informacje przekazywane uprawnionym instytucjom w ramach działań interwencyjnych.
11. W przypadku gdy podejrzenie zagrożenia bezpieczeństwa dziecka zgłosili opiekunowie dziecka, a podejrzenie to nie zostało potwierdzone, należy o tym fakcie poinformować opiekunów dziecka na piśmie.

 

§ 11.

W przypadku podejrzenia, że życie dziecka jest zagrożone lub grozi mu ciężki uszczerbek na zdrowiu należy niezwłocznie poinformować odpowiednie służby (policja, pogotowie ratunkowe, ośrodek pomocy społecznej), dzwoniąc pod numer 112 lub 999 (pogotowie). Poinformowania służb dokonuje pracownik, który pierwszy powziął informację o zagrożeniu i następnie sporządza notatkę służbową i przekazuje ją osobie odpowiedzialnej za prowadzenie interwencji, która odpowiada za dalszy tok interwencji, zgodnie z procedurami opisanymi w standardach.

 

§ 12.

Krzywdzenie przez osobę dorosłą (pracownika lub osobę trzecią)

1. W przypadku, gdy zgłoszono krzywdzenie dziecka przez osobę trzecią, osoba odpowiedzialna za prowadzenie interwencji przeprowadza rozmowy: z dzieckiem w obecności psychologa, innymi osobami mającymi lub mogącymi mieć wiedzę o zdarzeniu i o sytuacji osobistej (rodzinnej, zdrowotnej) dziecka, a w szczególności z jego opiekunami. Osoba odpowiedzialna za prowadzenie interwencji stara się ustalić przebieg zdarzenia, ale także wpływ zdarzenia na zdrowie psychiczne i fizyczne dziecka. Ustalenia są spisywane w karcie interwencji.
2. Osoba odpowiedzialna za prowadzenie interwencji organizuje spotkanie/a z opiekunami dziecka, którym przekazuje informacje o zdarzeniu, ewentualnej interwencji oraz o potrzebie/możliwości skorzystania ze specjalistycznego wsparcia, w tym u innych organizacji lub służb.
3. W przypadku, gdy wobec dziecka popełniono przestępstwo osoba odpowiedzialna za prowadzenie interwencji sporządza zawiadomienie o możliwości popełnienia przestępstwa i przekazuje je do właściwej miejscowo policji lub prokuratury.
4. W przypadku, gdy z rozmowy z opiekunami wynika, że nie są oni zainteresowani pomocą dziecku, ignorują zdarzenie lub w inny sposób nie wspierają dziecka, które doświadczyło krzywdzenia osoba odpowiedzialna za prowadzenie interwencji wykonuje zgłoszenie do odpowiednich służb zgodnie z obowiązującym prawem.
5. W przypadku gdy zgłoszono krzywdzenie dziecka przez pracowników, w zależności od sytuacji (kwalifikacji prawnej), wykonuje się zgłoszenie do odpowiednich służb zgodnie z obowiązującym prawem. Do czasu wyjaśnienia sprawy pracownik podejrzewany o krzywdzenie dziecka będące czynem zabronionym w rozumieniu prawa polskiego zostaje odsunięty od wszelkich form kontaktu nie tylko z pokrzywdzonym, ale także z pozostałymi dziećmi. W pozostałych sytuacjach prezes podejmuje działania dyscyplinarne zgodnie z przepisami prawa i zasadami obowiązującymi w fundacji.
6. W przypadku gdy pracownik fundacji dopuścił się wobec dziecka krzywdzenia niebędącego przestępstwem (np. krzyk, wykluczanie, poniżanie), osoba odpowiedzialna za prowadzenie interwencji powinna zbadać wszystkie okoliczności sprawy, w szczególności wysłuchać osobę podejrzewaną o krzywdzenie, dziecko oraz innych świadków zdarzenia. W sytuacji gdy naruszenie dobra dziecka jest znaczne, w szczególności gdy doszło do dyskryminacji lub naruszenia godności dziecka, należy rozważyć wdrożenie właściwych procedur dyscyplinarnych w tym rozwiązanie stosunku prawnego (rozwiązanie umowy o pracę, umowy cywilnoprawnej, umowy praktyk lub wolontariatu) z osobą, która dopuściła się krzywdzenia, lub zarekomendować takie rozwiązanie zwierzchnikom tej osoby. Jeżeli osoba, która dopuściła się krzywdzenia nie jest bezpośrednio zatrudniona przez fundację, lecz przez podmiot trzeci, wówczas należy zarekomendować zakaz wstępu tej osoby na teren na którym odbywają się działania fundacji, a w razie potrzeby rozwiązać umowę z instytucją współpracującą.

 

§ 13.

Krzywdzenie przez opiekuna dziecka

1. W przypadku, gdy zgłoszone zostało krzywdzenie dziecka przez jego opiekuna osoba odpowiedzialna za prowadzenie interwencji przeprowadza rozmowę z dzieckiem. Osoba odpowiedzialna za prowadzenie interwencji powinna też przeprowadzić rozmowy z innymi osobami mającymi lub mogącymi mieć wiedzę o zdarzeniu i o sytuacji osobistej (rodzinnej, zdrowotnej) dziecka. Osoba odpowiedzialna za prowadzenie interwencji stara się ustalić przebieg zdarzenia, ale także wpływ zdarzenia na zdrowie psychiczne i fizyczne dziecka. Ustalenia są spisywane w karcie interwencji.
2. W przypadku, gdy wobec dziecka popełniono przestępstwo osoba odpowiedzialna za prowadzenie interwencji sporządza zawiadomienie o możliwości popełnienia przestępstwa i przekazuje je do właściwej miejscowo policji lub prokuratury.
3. W przypadku, gdy dziecko doznaje innej formy krzywdzenia niż popełnienie przestępstwa na jego szkodę ze strony opiekunów lub innych domowników:

gdy zachowanie wobec dziecka spełnia znamiona przemocy domowej należy zawiadomić o możliwości popełnienia przestępstwa i przekazać informacje do właściwej miejscowo policji lub prokuratury.

4. Osoba odpowiedzialna za prowadzenie interwencji organizuje spotkanie/a z pełnoletnim członkiem rodziny, niebędącym sprawcą krzywdzenia, któremu przekazuje informacje o zdarzeniu, ewentualnej interwencji oraz o potrzebie/możliwości skorzystania ze specjalistycznego wsparcia, w tym u innych organizacji lub służb.
5. W przypadku zagrożenia życia i zdrowia dziecka powiadamia się policję i ośrodek pomocy społecznej, a następnie ustala się osoby spokrewnione, które mogłyby czasowo przejąć opiekę nad dzieckiem.

§ 14.

Krzywdzenie rówieśnicze

1. W przypadku podejrzenia krzywdzenia dziecka przez inne dziecko przebywające biorące udział w działaniach fundacji osoba odpowiedzialna za prowadzenie interwencji przeprowadza rozmowę z dzieckiem podejrzewanym o krzywdzenie oraz jego opiekunami, a także oddzielnie z dzieckiem poddawanym krzywdzeniu i jego opiekunami. Ponadto rozmawia z innymi osobami mającymi wiedzę o zdarzeniu. W trakcie rozmów należy dążyć do ustalenia przebiegu zdarzenia, a także wpływu zdarzenia na zdrowie psychiczne i fizyczne dziecka krzywdzonego. Ustalenia są spisywane w karcie interwencji. Dla dziecka krzywdzącego oraz krzywdzonego sporządza się oddzielne karty interwencji.
2. Wspólnie z opiekunami dziecka krzywdzącego należy opracować plan naprawczy, celem zmiany niepożądanych zachowań.
3. W trakcie rozmów należy upewnić się, że dziecko podejrzewane o krzywdzenie innego dziecka samo nie jest krzywdzone przez opiekunów, innych dorosłych bądź inne dzieci. W przypadku potwierdzenia takiej okoliczności należy podjąć interwencję także w stosunku do tego dziecka.
4. W przypadku, gdy dziecko krzywdzące nie jest uczestnikiem działań fundacji należy porozmawiać z dzieckiem poddawanym krzywdzeniu, innymi osobami mającymi wiedzę o zdarzeniu, a także z opiekunami dziecka krzywdzonego celem ustalenia przebiegu zdarzenia, a także wpływu zdarzenia na zdrowie psychiczne i fizyczne dziecka. Osoba odpowiedzialna za prowadzenie interwencji organizuje spotkanie/a z opiekunami dziecka, którym przekazuje informacje o zdarzeniu oraz o potrzebie/możliwości skorzystania ze specjalistycznego wsparcia, w tym u innych organizacji lub służb oraz o sposobach reakcji na zdarzenie.
5. W przypadku, gdy z rozmowy z opiekunami wynika, że nie są oni zainteresowani pomocą dziecku, ignorują zdarzenie lub w inny sposób nie wspierają dziecka, które doświadczyło krzywdzenia osoba odpowiedzialna za prowadzenie interwencji sporządza notatkę i zgłasza sprawę na policję.
6. Jeżeli osobą podejrzewaną o krzywdzenie jest dziecko w wieku od 13 do 17 lat, a jego zachowanie stanowi czyn karalny, należy ponadto poinformować właściwy miejscowo sąd rodzinny lub policję poprzez stosowne pisemne zawiadomienie.
7. Jeżeli osobą podejrzewaną o krzywdzenie jest dziecko powyżej lat 17, a jego zachowanie stanowi przestępstwo, wówczas należy poinformować właściwą miejscowo jednostkę policji lub prokuratury poprzez pisemne zawiadomienie.
8. Jeżeli osobą podejrzewaną o krzywdzenie jest dziecko w wieku od 10 do 13 lat, wówczas konieczne jest zawiadomienie sądu rodzinnego lub policji o potencjalnej demoralizacji nieletniego.
9. W przypadku, gdy osoba podejrzewana o krzywdzenie ma mniej niż 10 lat, interwencja zewnętrzna uruchamiana jest gdy działania leżące w kompetencji fundacji nie przynoszą oczekiwanego rezultatu lub nie są możliwe do zrealizowania. W takiej sytuacji fundacja powinna wystąpić z wnioskiem do sądu rodzinnego o wgląd w sytuację dziecka będącego sprawcą przemocy rówieśniczej.

§ 15.

Plan wsparcia

1. Wobec dziecka poddawanego krzywdzeniu osoba odpowiedzialna za udzielanie wsparcia dziecku opracowuje indywidualny plan wsparcia. Plan powinien zawierać wskazania dotyczące działań fundacji w celu zapewnienia dziecku bezpieczeństwa, w tym:
2. sposoby odizolowania go od osób podejrzewanych o krzywdzenie i możliwość swobodnego funkcjonowania,
3. ofertę wsparcia możliwego do uzyskania w czasie, gdy dziecko uczestniczy w działaniach organizowanych przez fundację,
4. Plan wsparcia powinien być opracowany z pedagogiem, psychologiem, wychowawcą oraz opiekunami dziecka i omówiony z dzieckiem. W przypadku, gdy opiekun jest osobą krzywdzącą dziecko, wówczas plan należy opracować w porozumieniu z niekrzywdzącym opiekunem dziecka.
5. Adekwatny plan wsparcia należy opracować wobec dzieci będących świadkami krzywdzenia.

Rozdział IV

Zasady bezpiecznego korzystania z Internetu

§ 16.

1. Fundacja zapewniając dzieciom dostęp do Internetu jest zobowiązana podejmować działania zabezpieczające dzieci przed dostępem do treści, które mogą stanowić zagrożenie dla ich prawidłowego rozwoju.
2. Za zagrożenia związane z użytkowaniem przez dzieci Internetu i mediów elektronicznych uznaje się:
3. dostęp do treści nielegalnych, m.in. materiałów przedstawiających seksualne wykorzystywanie dziecka, materiały przedstawiające twardą pornografię, treści propagujące rasizm i ksenofobię, inne nielegalne treści skierowane przeciwko bezpieczeństwu dzieci, na przykład: propagowanie lub pochwalanie zachowań o charakterze pedofilskim, materiały utrwalające wizerunek nagiej osoby lub osoby w trakcie czynności seksualnej przy użyciu przemocy, groźby bezprawnej lub podstępu albo rozpowszechniane bez jej zgody, treści pornograficzne udostępniane dziecku, uwodzenie dziecka poniżej 15 r.ż. przez Internet, tzw. child grooming, zjawisko szantażu na tle seksualnym (określane również jako „sextortion”).
4. dostęp do treści szkodliwych i nieodpowiednich, do których zaliczane są m.in.
   1. treści obrazujące przemoc, obrażenia fizyczne,
   2. treści prezentujące drastyczne sceny, śmierć, okrucieństwo wobec zwierząt,

• treści nawołujące do podejmowania działań autodestrukcyjnych (samookaleczeń, głodzenia się, samobójstw, zażywania szkodliwych substancji, w tym środków psychoaktywnych niezidentyfikowanych jednoznacznie jako narkotyki itp.),

1. treści nawołujące do przemocy, przestępczości, radykalizacji (również sekty) i ekstremizmu,
2. patostreamy,
3. treści dyskryminacyjne

• treści pornograficzne, etc.

1. dostęp do szkodliwych i nieodpowiednich kontaktów online oraz usług online, skutkującychm.in. presją rówieśniczą, cyberprzemocą, groomingiem, szantażem na tle seksualnym, aktywnością seksualna jako źródłem dochodu osób nieletnich, hazardem online, dostępem do reklamy niedostosowanej do wieku, dostępem do mediów społecznościowych niedostosowanych do wieku,
2. dostęp do szkodliwych i ryzykownych zachowań skutkujących m.in. podejmowaniem wyzwań online, sekstingiem, wywieraniem presji, stosowaniem przemocy z wykorzystaniem technologii informacyjnych i komunikacyjnych.
3. Warunkiem dopuszczenia dziecka do korzystania z urządzeń Fundacji jest zapoznanie się przez nie z zasadami bezpiecznego korzystania z Internetu. Dokłada się starań, aby proces zapoznania był efektywny i odpowiadał potrzebom dzieci.

§ 17.

Działania wobec aktu/zdarzenia – opis przypadku, ustalenie okoliczności zdarzenia, zabezpieczenie dowodów oraz monitoring pointerwencyjny

 

1. W przypadku ujawnienia treści nielegalnych, szkodliwych lub nieodpowiednich do wieku, lub w przypadku zdarzeń godzących w bezpieczeństwo dzieci związanych z korzystaniem z Internetu należy podjąć następujące działania:
2. każde zgłoszenie/ przypadek ujawnienia treści szkodliwych lub nieodpowiednich powinno zostać zarejestrowane, przenalizowane oraz odpowiednio udokumentowane. W analizie zdarzenia powinien znaleźć się dokładny opis zdarzenia, wskazanie osób uczestniczących i/lub podjętych działań w celu identyfikacji sprawcy oraz materiały dokumentujące zdarzenie. Zabezpieczenie tych dowodów powinno się odbywać z poszanowaniem praw dziecka, w tym jego prawa do prywatności.
3. dowody powinny zostać zabezpieczone i opisane (data otrzymania, treść wiadomości, dane nadawcy tj. nazwa użytkownika, adres email, adres strony WWW). Jeśli zebrane dowody wskazują na naruszenie prawa należy niezwłocznie powiadomić Policję i przekazać jej cały zgromadzony materiał dowodowy.
4. po zdarzeniu należy prowadzić regularny monitoring pointerwencyjny sprawdzając sytuację i potrzeby dzieci uczestniczących w incydencie i/lub osoby nim pokrzywdzone.

§ 18.

Działania wobec uczestników zdarzenia

1. Działania wobec uczestników zdarzenia powinny być skierowane zarówno do osób pokrzywdzonych, sprawców oraz świadków zdarzenia. Niektóre formy mogą dotyczyć pracy wyłącznie z pokrzywdzonymi, inne wymagać będą zastosowania różnych działań wychowawczych i/lub dyscyplinarnych wobec sprawcy. Należy pamiętać, że podejmowane działania dotyczą w większości przypadków osób małoletnich, więc stroną uczestniczącą jest w każdym przypadku także opiekun dziecka.
2. Podejmowane przez fundację działania powinny być zaplanowane, stopniowe, dostosowane do sytuacji oraz przebiegać w poniższej kolejności:
3. Rozmowa z uczestnikiem zdarzenia odpowiednia do charakteru zdarzenia oraz roli uczestnika (pokrzywdzony/sprawca/świadek). Nie należy stosować języka przekierowującego winę i odpowiedzialność za zdarzenie na osobę pokrzywdzoną.
4. Powiadomienie opiekunów uczestników zdarzenia oraz informowanie ich o podejmowanych przez fundację działaniach oraz, jeśli dotyczy, przedstawienie planu wsparcia dla dziecka pokrzywdzonego.
5. W zależności od sytuacji powiadomienie policji lub sądu w przypadku podejrzenia popełnienia czynu zabronionego.
6. Otoczenie wsparciem i opieką psychologiczno-pedagogiczną uczestników zdarzenia.

§ 19.

Podejmowanie działań naprawczych

1. W celu usunięcia z Internetu nielegalnych, kompromitujących lub krzywdzących materiałów należy poinformować opiekunów dzieci o możliwościach ich usunięcia we współpracy z Dyżurnet.pl oraz w trybie zgłaszania takich treści poprzez formularz na stronie, na której materiał został opublikowany.
2. Należy poinformować pokrzywdzone dziecko o przysługującym mu prawie do bycia zapomnianym, wynikającym z unijnego rozporządzenia o ochronie danych osobowych , które w uzasadnionych przypadkach zapewnia usunięcie konkretnych linków z wyszukiwarki Google, w związku z czym nie będą one mogły być wyświetlone przy wpisywaniu jakiejkolwiek frazy.
3. W przypadku udostępnienia materiałów naruszających intymność i prywatność dziecka, możliwe jest również skorzystanie ze strony https://stopncii.org/, czyli Stop Non-Consensual Intimate Image Abuse. Strona pomaga usunąć z Internetu materiały intymne z wizerunkiem osoby, która nie wyraziła zgody na upublicznienie treści.

Rozdział V

Monitoring

§ 20. 

1. Osoba odpowiedzialna za standardy ochrony dzieci, raz na 2 lata przeprowadza wśród pracowników ewaluację stanu znajomości i przestrzegania standardów ochrony dzieci oraz potrzeby wprowadzenia zmian w tych standardach.
2. Na podstawie ewaluacji, o której mowa w ust. 1 i 2 oraz oceny zgodności standardów z obowiązującymi przepisami prawnymi, osoba odpowiedzialna za standardy ochrony dzieci sporządza raport, który następnie przekazuje prezesowi fundacji. Część raportu stanowi ocena znajomości standardów przez pracowników fundacji, zestawienie zgłaszanych naruszeń standardów ochrony dzieci oraz propozycje zmian.
3. Prezes fundacji w terminie jednego miesiąca od otrzymania raportu, o którym mowa w ust. 3, podejmuje decyzje co do wprowadzenia zmian do standardów ochrony dzieci i powierza przygotowanie zaktualizowanego dokumentu osobie odpowiedzialnej za standardy ochrony dzieci.
4. Jeśli na podstawie raportu zostanie ustalone, że stopień znajomości standardów ochrony dzieci jest niewystarczający, osoba odpowiedzialna za standardy ochrony dzieci ma obowiązek przeprowadzić szkolenie uzupełniające z zakresu standardów ochrony dzieci dla pracowników.
5. Pracownicy fundacji zostają zapoznani z wnioskami i rekomendacjami zamieszczonymi w raporcie.
6. Prezes fundacji wprowadza do standardów ochrony dzieci niezbędne zmiany i ogłasza nowe brzmienie standardów. 

Gdzie skierować opiekuna potrzebującego wsparcia dla siebie i dziecka?

• Lokalne ośrodki pomocy społecznej – oprócz wsparcia ekonomicznego, prawnego, mieszkaniowego, rzeczowego itd. wiele ośrodków oferuje również warsztaty podnoszenia umiejętności wychowawczych, kursy kompetencji rodzicielskich czy zajęcia w ramach „Akademii rodziców”. W OPS-ie istnieje ponadto możliwość uzyskania pomocy asystenta rodziny (na wniosek rodziców), a także zawnioskowania o asystenta osobistego osoby z niepełnosprawnością, jeśli rodzina posiada pod opieką dziecko z orzeczeniem o niepełnosprawności. Dla wielu rodzin możliwość uzyskania wsparcia asystenckiego jest tym, co ratuje dziecko i rodzinę przed trwałym kryzysem! Pomoc OPS-u jest nieodpłatna.
• Ośrodki interwencji kryzysowej – placówki prowadzone przez powiaty. Oferują pomoc osobom, które doświadczają trudnej sytuacji życiowej i braku równowagi psychicznej na skutek m.in.: śmierci bliskiej osoby, choroby własnej, dziecka czy innej bliskiej osoby, rozwodu/rozstania, konfliktów w rodzinie, zagrożenia przemocą. W ośrodku prowadzone jest poradnictwo psychologiczne, interwencja kryzysowa, krótkoterminowa psychoterapia, organizowane są warsztaty i grupy wsparcia. Pomoc OIK-u jest nieodpłatna.
• Poradnie psychologiczno-pedagogiczne – świadczą pomoc diagnostyczną i konsultacyjną, organizują kursy psychoedukacyjne i podnoszące kompetencje rodzicielskie (np. szkoła dla rodziców, warsztaty pozytywnej dyscypliny, warsztaty dla rodziców dzieci z ADHD). Pracują w nich zespoły orzecznicze, umożliwiające uzyskanie m.in. orzeczenia o potrzebie kształcenia specjalnego, opinii o potrzebie wczesnego wspomagania rozwoju, orzeczenie o potrzebie indywidualnego nauczania. Pomoc w publicznej PPP jest bezpłatna.
• Specjalistyczne poradnie rodzinne – publiczne ośrodki świadczące pomoc psychologiczną i wsparcie dla par i rodzin. Udzielają konsultacji indywidualnych i rodzinnych, prowadzą psychoterapię dzieci i dorosłych, organizują warsztaty i grupy dla rodziców. Pomoc SPR jest bezpłatna.
• Ośrodki wczesnej interwencji – oferują kompleksową, skoordynowaną, wielospecjalistyczną pomoc dzieciom do lat 7 oraz ich opiekunom (w zakresie opieki nad dzieckiem). OWI działają w ramach NFZ, potrzebne jest skierowanie od lekarza. W OWI dziecko może liczyć na m.in.: terapię wczesnego wspomagania rozwoju, fizjoterapię, zajęcia logopedyczne i inne. OWI oferują pomoc dzienną i bezpłatną.
• Ośrodki wsparcia dziennego (dawniej „świetlice środowiskowe”) – pobyt dziecka w takim ośrodku trwa kilka godzin (głównie po lekcjach), jest bezpłatny i dobrowolny, a oferta kierowana jest przede wszystkim do rodzin borykających się z trudnościami wychowawczo-opiekuńczymi, które wychowują dzieci w wieku szkolnym. W ośrodkach wsparcia dziennego dzieci mogą otrzymać posiłek, pomoc w odrabianiu lekcji, uczestniczyć w zajęciach socjoterapeutycznych, kompensacyjnych i innych.
• Środowiskowe centra zdrowia psychicznego dla dorosłych oraz środowiskowe centra zdrowia psychicznego dla dzieci i młodzieży – oferują wsparcie dla dzieci oraz rodziców doświadczających kryzysu psychicznego i trudności rodzicielskich w formie indywidualnej, grup terapeutycznych i warsztatów. Centra działają w ramach NFZ.
• Centra pomocy dzieciom – są to miejsca, w których dzieci pokrzywdzone przestępstwem oraz ich opiekunowie otrzymują pod jednym dachem kompleksową i interdyscyplinarną pomoc. Oznacza to, że sprawę dziecka, które trafi pod opiekę centrum, prowadzi od początku do końca grupa tych samych profesjonalistów. Na spotkaniach zespołu interdyscyplinarnego wspólnie podejmują decyzję, jakiego rodzaju wsparcia potrzebuje dziecko i jego opiekunowie. Strategię pomocy realizują − na ile jest to możliwe – pracownicy szkoły: psycholodzy, lekarze, pracownik socjalny. Odbywa się tu również przesłuchanie sądowe dziecka, jeśli jest to potrzebne. Mapę tych miejsc znajdziesz na stronie: https://centrapomocydzieciom.fdds.pl/.
• Ogólnopolskie i lokalne organizacje pozarządowe zajmujące się wspieraniem rodziców i dzieci. Warto zachęcić rodziców, aby sprawdzili i poszukali oferty dla siebie. Wśród dostępnych możliwości są między innymi: grupy wsparcia (dla rodziców małych dzieci, dla rodziców w żałobie, dla rodziców dzieci z niepełnosprawnością itd.), konsultacje i terapie psychologiczne, warsztaty i zajęcia psychoedukacyjne dla rodziców, warsztaty dla dzieci.

 

Biuletyn Informacji Publicznej

KRS 0000776795

NIP 7252287246

REGON 382837609

Data rejestracji w KRS 15.03.2019 r.

Nr konta: mBank S.A. 37 1140 2004 0000 3002 7859 5628

RODO

Obowiązek informacyjny zgodnie z art. 13 Rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE (Dz. Urz. UE L 119/1 z 04.05.2016 r.), dalej jako „RODO”:

1. Administratorem danych osobowych jest Fundacja Ars Pro Cultura.
2. Siedziba administratora danych osobowych mieści się pod adresem:
90-350 Łódź, ul. Tymienieckiego 25C lok. 261.
3. Pani/Pana dane osobowe przetwarzane będą w celu realizacji statutowych zadań fundacji, wypełnienia obowiązków prawnych ciążących na Fundacji, a także realizacji umów zawartych z kontrahentami Fundacji; w przypadku ewentualnych sporów Pani/Pana dane osobowe mogą być również przetwarzane w celu dochodzenia roszczeń bądź obrony praw Administratora, co stanowi tzw. prawnie uzasadniony interes, którym jest dochodzenie roszczeń i obrona praw Administratora; w pozostałych przypadkach dane są przetwarzane na podstawie wcześniej udzielonej zgody w zakresie i celu określonym w treści zgody;
4. Odbiorcą Pani/Pana danych osobowych będą wyłącznie podmioty uprawnione do uzyskania danych osobowych na podstawie odrębnych przepisów prawa, upoważnieni pracownicy/współpracownicy Administratora, dostawcy usług technicznych i organizacyjnych.
5. Pani/Pana dane osobowe nie będą przekazywane odbiorcy w państwie trzecim lub organizacji międzynarodowej.
6. Przekazywanie danych osobowych odbiorcy w państwie trzecim lub organizacji międzynarodowej dokonywane może być wyłącznie w oparciu o reguły zawarte w rozdziale V rozporządzenia, ze szczególnym uwzględnieniem wyjątków przewidzianym w art. 49.
7. Pani/Pana dane będą przechowywane przez okres wynikający z celów przetwarzania opisanych w pkt. 3, a po tym czasie przez okres wymagany przez przepisy powszechnie obowiązującego prawa; dane przetwarzane w celu dochodzenia roszczeń (np. w postępowaniach sądowych) będą przechowywane przez okres przedawnienia roszczeń, wynikający z przepisów kodeksu cywilnego.
8. Posiada Pani/Pan prawo dostępu do treści swoich danych oraz prawo ich sprostowania, usunięcia, ograniczenia przetwarzania, prawo do przenoszenia danych, prawo wniesienia sprzeciwu, prawo do cofnięcia zgody w dowolnym momencie bez wpływu na zgodność z prawem przetwarzania, którego dokonano na podstawie zgody przed jej cofnięciem.
9. Ma Pani/Pan prawo wniesienia skargi do organu nadzorczego – Prezesa Urzędu Ochrony Danych Osobowych, gdy uzna Pani/Pan, że przetwarzanie przez Administratora danych osobowych Pani/Pana dotyczących narusza przepisy RODO.